We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira op de Azoren. De kussens zijn eindelijk bijna droog na een paar dagen heerlijk weer. Het dek leek de afgelopen dagen meer op een wasserette dan op een zeilboot. Maar nu richten we onze blik op de lucht, want daar komt Gabrielle aanwaaien. Gabrielle is officieel een tropische storm met windsnelheden rond de 43 knopen (9 Bft, storm). Ze schuift noordwestwaarts over de Atlantische Oceaan en kan de komende dagen nog aansterken richting orkaankracht. De exacte koers is altijd moeilijk te bepalen, maar ze lijkt haar zinnen te hebben gezet op de Azoren.  Hier liggen wij voor de haven van Terceira ten anker, maar houden de optie open om een plekje binnen te zoeken als Gabrielle besluit recht over ons heen te denderen. Waarom nu al die stormen? Dat is niet verrassend eigenlijk. Het Atlantische orkaanseizoen loopt van juni tot eind november, met de piek in augustus–oktober. Het warme oceaanwater is het belangrijkste ingrediënt voor die tropische s...

Na een flinke klotsbak van Sint-Helena naar de Azoren zijn we eindelijk aangekomen in Praia da Vitória op de Azoren. Zoals jullie waarschijnlijk al gelezen hadden moesten we onderweg nog even een pitstop maken bij Kaapverdië. Niet voor koffie of een biertje, maar om ons grootzeil te repareren en wat andere klusjes af te vinken. Dat was helaas echt even nodig om veilig verder te kunnen. Gisteren hebben we ingeklaard en ja hoor: we staan weer met beide voeten in Europa. Dat vierden we heel stijlvol… met bier en pizza. 🍕 Helaas regende het de hele dag, dus de echte  fiesta  bleef uit. Vandaag scheen de zon gelukkig wél. Perfect moment om de boot van binnen te drogen en de kussens uit de punt door te spoelen met zoet water. Die hadden namelijk meer zout gezien dan de bedoeling. Dit door het zware weer onderweg en een lekje in de ankerbak maar die is ontmaskerd en gedicht. Nu liggen de kussens te zonnebaden aan dek, de boot ruikt weer fris, en wijzelf proberen langzaam o...

Nog maar 45 mijl! Praia da Victoria here we come! vanavond tegen 21:00 (23:00 in NL) zullen we ons anker laten vallen in de baai. Ruim voor die tijd moeten we weer Europees telefoon bereik hebben. Voor nu nog even lekker surfen over de golven. Windje 5 in de rug en vlagen van bijna 7 bft. We zeilen alleen met de grote genua. Genua nr 1. Toch vraag ik me af wat de reactie van meneer de Bock zou zijn als die ons nu ziet gaan. Jaren geleden kochten we dit zeil van hem over. Tijdens deze reis is die onmisbaar gebleken. Wat een fijn zeil voor de lichtere condities en stiekem doet dit hele grote voor zeil het (voor de wind) ook prima met iets zwaarder weer. De boot surft er nu heerlijk mee, geregeld boven de 8 knopen. We kijken allebei weer uit naar een periode van rust aan boord. Slapen zonder dat je door je bed word geslingerd en er 's nachts niet meer uit om je wacht te doen. Voor ho

Praia Da Victoria is nog 140 mijl weg. Als de wind doet wat het beloofd komen we morgen avond aan in deze baai. Een van de weinig echt beschutte anker plaatsen van de Azoren en voor ons een bekende plek. Hier kwamen we aan naar onze eerste "lange" tocht vanaf Falmouth en kregen we bezoek van Helma en Erwin. Gisteren deden we anti manifesteren… na het bericht van onze wonderbaarlijke bootsnelheid met de weinige wind was het klaar met de pret. De wind werd minder en minder en afgelopen nacht was die zelfs helemaal weg. Nu begint er langzaam weer wat wind te komen. Wel zoals beloofd een bakstag windje dus lekker met het windje mee. Hierdoor is de schijnbare wind nihil en is het tropisch warm op de boot. De lunch was een vers broodje en een gekookt eitje en vanavond tovert Daan sowieso wat lekkers op tafel. De vislijnen hangen uit, die wie weet wel een lekker visje? Ook al hadden we n

Wist je dat wij sinds 22.09.2022 niet zo ver van de evenaar zijn geweest als nu? Zelfs onze trip rond het zuidelijkste puntje van Afrika, Kaap Agulhas, was minder ver van de evenaar! Gelukkig hebben we hier nog geen mutsen en dikke truien aan. Het is nog warm, maar nachts volstaat alleen de zwembroek niet meer. Boven de Azoren trekt aardig wat onstuimig weer langs, maar daar merken we hier niks van. Ons volledig grootzeil en genua 3 doen hun best om ons als maar noordelijker te helpen. Dit gaat verbazingwekkend goed! We lopen nog steeds knoop of 6 en dat terwijl de wind nog kracht 2 op de schaal van Beaufort heeft. Het schoon krabben van de boot heeft dus goed geholpen. Afstand tot Praia Da Victoria 225 mijlen en Ijmuiden nog 1913 mijlen. (conservatief 100 mijl per dag). We zullen op de Azoren bijkomen en een goed weer venster moeten afwachten om naar Engeland te zeilen. Voor nu nog even genieten van het heerlijke weer. D & J

We zeilen 500 mijl ten westen van Madeira en Moeder Natuur laat zich van haar zachte kant zien. De wind niet meer dan een lichte koelte, met hier en daar een wolk aan de anders strak blauwe hemel. Van de woeste oceaan is geen spoor meer te bekennen en zo zijn de dagen van het zware afzien alleen nog een vage herinnering. Al zorgt het plaatselijke natuur geweld, de beruchte squalls, nog voor het gereduceerde zeiloppervlak. De wind zal alleen nog maar afzwakken tot ze dinsdag draait en weer aanwakkert. Dan mogen we genieten van een bakstag windje. Condities waar schip en bemanning het beste op gaan. Iets wat wispelturig zijn ze wel, die zeezeilers. In huidige condities wensen de heren niets anders dan een koers aan de wind. De enige koers waar de afgezwakte wind de zeilen nog vol houd. Onze Charlie aan het roer waar hij excelleert in het omzetten van elke zucht wind in snelheid en zo verdwijnt mijl achter mijl zorgeloos in ons kielzog. D & J

We zijn tijdens onze lange tochten bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Voor nood hebben we een baken die we kunnen activeren zodat de kustwacht weet wie en waar er in nood is. Medische nood is nog een uitdaging, de doktert zit hier niet bij de 3e grote golf rechts. Hiervoor hebben we een uitgebreide medische uitrusting aan boord. Van hecht spullen tot aan pleisters en van paracetamolle tot aan antibiotica. Nu hebben we wel knallers van boeken zoals: Daar waar geen doktor is, maar spreken met een doktor kan van levensbelang zijn. Vandaar onze satelliet telefoon. Hierdoor kregen we ook de mogelijkheid om te mailen. Geen dagelijkse updates van alle ellende in de wereld maar af en toe een update van het thuisfont en dankzij Esmee alles berecht het voetbal en de formule 1. Helaas is deze mail mogelijk sinds vandaag gestopt en kunnen we alleen nog maar mailen via de SMS. Kort en bondig, nog geeneens 1000 tekens. Daan & Jeroen

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

BAM! Het is een van de oneindig vele en zware klappen die de boot maakt tijdens het hoog aan de wind varen in deze onstuimige zee. Dit gevolgd door emmers, nee eerder badkuipen vol water die over de boot worden heen gegooid. Gelukkig gaat het grootste gedeelte van de meters hoge golven onder de boot door. De boot krijgt zwaar op zijn donder, dat is een ding wat zeker is. De klappen die we maken gaan door merg een been, arme boot. Ze is sterk, hiervoor gemaakt en heeft ze keer op keer bewezen, maar toch vraag je ergens in je achterhoofd altijd nog af voor hoelang een boot dit kan hebben. Het enige juiste antwoord is dan altijd, langer dan de bemanning… Want wat zeggen ze ook al weer? Dat de laatste loodjes altijd het zwaarste wegen. Pff en hoe. Dat de boot op zijn donder krijgt is duidelijk, maar vergeet niet wij leven in die boot die daar op de Noord Atlantische oceaan heen en weer gegooid word. Geregeld pakt een golf ons op en worden we op ons kant gegooid. Zo moeten we ons dus elk o...

We liggen achter ons anker in Boa Vista. Dat betekend dat we een droom kunnen afvinken. We zijn namelijk nu de hele wereld rond. Op ons navigatie systeem staat er altijd een track aan. Zo kunnen we precies zien waar we gevaren hebben. Vanochtend vaarden we over onze track van 3 jaar geleden. Wat gaaf zeg we kunnen nu echt zeggen dat de wereld niet plat is. Nu nog het grootste doel. Met ze tweeën op de Challenger door een haag van vuurwerk thuis komen in Zeewolde. We lopen nog steeds goed op schema om dit in Oktober ook af te kunnen vinken. Wel moeten we ons dan zorgen maken om Jeroen, want die gaat alle frikandellen schappen leeg kopen in de supermarkt. Deze ankerplek hebben we expres uitgekozen. Geen golven, geen deining, helder water en het is ook nog eens ondiep. Namelijk maar 3 meter met een zandbodem. Dit is perfect want we moeten het roerlager van Harry vervangen en die kan in het water vallen. Hier kunnen we die makkelijk terug vinden. De kluslijst: - Grootzeil repareren - G...

In het begin van deze week kwamen we terecht in veel onweersbuien. Dit was te verwachten, want hier staan de doldrums om bekend om. Maar leuk is het zeker niet. Het is toch altijd een beetje spannend onweersbuien op zee. Gelukkig waren ze lang niet zo heftig als de buien tijdens de oversteek van Australië naar Lombok. Ook zijn we deze week onze grote vriend zeegras weer tegen gekomen. Weten jullie het nog dat we in de Caribbean zoveel last hadden van zeegras? Dit bleef achter alles hangen. De schroef, het roer en het blad van Harry. Daar waren mega velden wat allemaal aan deze kant van de oceaan is ontstaan. Gelukkig varen we nu op de plek waar het ontstaat en dus zijn de velden helemaal niet groot. We hebben dus ook maar een keer de schroef hoeven schoon te draaien en een paar keer het roerblad van harry schoon gemaakt. Dan iets heel vervelends. Het grootzeil is gescheurd. Dit was te verwachten, want we hadden al wat stiksels los zien zitten. Nu ging het helaas echt mis. Het grot...

Kaapverdie? Ja je leest het goed de plannen zijn een beetje gewijzigd. We hebben besloten om een stopje te gaan maken bij Boa Vista een van de Kaapverdiëse eilanden waar we al een keer geweest zijn. Er zijn teveel dingen die we moeten maken. Het zal wel zeker nog een week duren voordat we daar zijn. Het hoogtepunt van deze week waren dolfijnen. Een grote groep dolfijnen was heerlijk aan het spelen bij de boeg van de Challenger. Daan zat op het anker met te voeten bijna in het water. Hij zij tegen Jeroen ik kan ze gewoon aanraken! Dat deed die ook, met de onderkant van ze voet gleed die over een dolfijn. Wat een gek gevoel is dat hahah. De dolfijnen interesseerde het vrij weinig want die gingen vrolijk door met spelen. We merken dat de boot erg vies is, want ze loop niet zo hard als normaal. Aan het roerblad van harry kunnen we dat een beetje zien, want die is ook goed vies. Dit is een van de dingen die we willen oplossen in Boa Vista. Dan nog de catastrofe van de week. Er is een me...