We zeilen 500 mijl ten westen van Madeira en Moeder Natuur laat zich van haar zachte kant zien. De wind niet meer dan een lichte koelte, met hier en daar een wolk aan de anders strak blauwe hemel. Van de woeste oceaan is geen spoor meer te bekennen en zo zijn de dagen van het zware afzien alleen nog een vage herinnering. Al zorgt het plaatselijke natuur geweld, de beruchte squalls, nog voor het gereduceerde zeiloppervlak. De wind zal alleen nog maar afzwakken tot ze dinsdag draait en weer aanwakkert. Dan mogen we genieten van een bakstag windje. Condities waar schip en bemanning het beste op gaan. Iets wat wispelturig zijn ze wel, die zeezeilers. In huidige condities wensen de heren niets anders dan een koers aan de wind. De enige koers waar de afgezwakte wind de zeilen nog vol houd. Onze Charlie aan het roer waar hij excelleert in het omzetten van elke zucht wind in snelheid en zo verdwijnt mijl achter mijl zorgeloos in ons kielzog. D & J
We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...
Reacties
Een reactie posten