Doorgaan naar hoofdcontent

Snel naar de hagedissen

Rond 0700 uur zouden we vertrekken, dus om 06:00 stond de wekker. We werden gelukkig blij verrast met het weer. Weliswaar wat wolken maar ook blauwe lucht en een zonnetje. Na 2 grauwe regenachtige dagen zagen Cooktown en vooral de omliggende bergen er magisch uit in de ochtend gloren.


Even ontbijten, het laatste afval naar de kant, het bootje aan dek en de afwas was het tijd om te vertrekken. De bestemming Lizzard Eiland. Ruim 50 mijl verder op en een van de 3 onderzoek stations van het Great barrier reef.


Het zeil was nog dubbel gereefd en dit was nog steeds wel nodig. Het eerste stuk tot aan de kaap hingen we aan de wind, hierna konden we wat afvallen en begon de boot echt te lopen. Wat een racemachine kan het toch ook zijn. Harry was weer eens uit bed gehaald een stuurde de boot prefect naar dit bijzondere eiland. Snel ook! De gemiddelde snelheid deze tocht van 53 mijl was wel 7.6 knopen!


Aangekomen bij Lizzard eiland waren we natuurlijk lekker eigenwijs. Onder een afkeurende blik, zelfs met schudden van het hoofd, vaarde we de boot helemaal naar het strand. Vaak ben je te bang… Dat waren al deze mensen zeker. Ik durf te wedden dat maar 1 van de monohulls een diepere kiel had dan die van ons en wij ankerde helemaal voor aan in 4 meter water tussen alle catamarans. Hier lagen we heerlijk rustig op een ruime plek. 


Na wat te hebben gezwommen kwam een andere buurman ons welkom heten. Hij vertelde ons dat er morgen een tour is op het research centrum. Dit gebeurd niet vaak en schijnt de moeite waard te zijn. We zijn dan ook erg benieuwd. De tocht naar het centrum is ongeveer 3 kwartiertjes lopen en begint om 10 uur. 


’s avonds was het de beurt aan mij om wat lekkers te koken. Zo kwam er een overheerlijk groene curry op tafel. De snack plank hadden we overgeslagen omdat we net na aankomst nog koffie en brownie hadden gegeten. 


Annelies & Jeroen  








Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...