Want wat zeggen ze ook al weer? Dat de laatste loodjes altijd het zwaarste wegen. Pff en hoe. Dat de boot op zijn donder krijgt is duidelijk, maar vergeet niet wij leven in die boot die daar op de Noord Atlantische oceaan heen en weer gegooid word. Geregeld pakt een golf ons op en worden we op ons kant gegooid. Zo moeten we ons dus elk ogenbik, immer en altijd goed vast houden en schrap zetten. Vele malen meer dan als we we voor de wind varen. Nu is koken, afwassen, brood bakken en eten echt tot een kunst verheven en zelfs even naar het toilet is een gigantische uitdaging. Tja misschien is het ook wel onze eigen fout, want wat zegt die wel bekende zeil uitspraak ook al weer? Nee niet die van zeilen is in een zeilpak onder een ijskoude douche briefjes van 100 door het putje spoelen maar dat echte heren niet tegen de wind in zeilen…
Blijkbaar zijn wij dus geen echte heren, maar de Azoren, Engeland en Nederland liggen nu eenmaal tegen de wind in vanaf de Kaapverdische eilanden. Dit had voorkomen kunnen worden door via het Caribisch gebied te zeilen maar door het naderende najaar en haar stormen op de noord Atlantisch oceaan hebben we die luxe niet. Tevens is het in onze zomer ook nog eens orkaan seizoen in het Caribisch gebied. Er zit dus niets anders op. Kiezen op elkaar en doorrammen maar. We hebben nog een aantal dagen tegen de wind in hakken voor de boeg. Gelukkig is de wind volgens de voorspellingen over zijn hoogtepunt heen. Voor alsnog hebben we Windkracht 6 met windstoten ruim in de 7. Het grootzeil is 3 dubbel gereefd en er staat nog maar een puntje voorzeil uit. Alsnog vliegen we door het water. naja totdat we keer op keer weer in een muur van water duiken.
Het is niet allemaal ellende, gisteren middag zat ik nog lekker buiten in de kuip te badderen. We hadden de zeilen net kleiner gemaakt en de klappen waren tijdelijk opgehouden en er kwamen geen bakken met water over. De zon stond hoog aan de hemel, de lucht was blauw en we hadden net lekker vers brood gegeten en een aflevering van de grand tour gekeken. Wat een heerlijk leven! Na die heerlijke badder partij je afdrogen? nee gek gewoon lekker in het zonnetje een boekje lezen en voordat je het weet ben je opgedroogd. Hoe veel van deze overheerlijke tropische badder partijtjes er nog zijn vraag ik me af. We varen langzaam uit de tropen en het einde van de reis is in zicht. We zijn de wereld rond gezeild en nu onderweg terug naar het koude kikker landje. Hoe bizar is dat?
Voordat we straks weer in Nederland zijn moeten we nog maar even genieten. Ook al moeten we eerlijk toegeven dat die lange tochten nu wel mooi zijn geweest. Even van Indonesische naar Zuid Afrika en daarna via Saint Helena (en stiekem ankeren bij Boa Vista) naar de Azoren te varen om vervolgens koers te zetten naar Engeland en Nederland is best wel een ding. De boot is klein en de verveling slaat toe. We weten waarvoor we het doen, maar dit is niet het leukste gedeelte van de reis. Gelukkig slaan we elkaar de hersens niet in maar alle gesprekstof is al lang en breed op. Gelukkig hebben we digitaal nog veel vermaak. Een laptop met series en films, een telefoon vol podcasts en een e-reader vol met boeken. Daarnaast kan ik nog heerijk genieten van het zeilen en is Daan veel bezig met zijn toekomst plannen en natuurlijk met van voor lekkers die op tafel gaat zetten. Zo komen we onze dagen in ieder geval met goed eten door.
Voor nu zet ik me nog even schrap onder me luxe zelfgebouwde buiskap. Daar waar de golven tegenaan beuken en ik lekker droog en warm onder zit. Daarnaast beginnen de periodes dat de wind weer minder is als maar langer te worden. Voordat we het weten is de wind gaan liggen, de zee weer vlak en zijn we deze zware zeil dagen zo weer vergeten.
Nu ga ik met gevaar voor eigen leven een lekker bakje koffie maken en een koekje uit de snack-kast pakken. Daarna weer lekker onder mijn buiskap zitten om stiekem ook wel een beetje te genieten van al dat natuurlijk geweld. Indrukwekkend hoor die moeder natuur.
Daan & Jeroen
Beautifully put Jeroen
BeantwoordenVerwijderen