Doorgaan naar hoofdcontent

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt.


Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus.


Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat prima zolang Gabrielle zich netjes aan haar voorspelde koers houdt. Maar als ze besluit om tóch een andere afslag te nemen, is het mogelijk dat we aan lagerwal terechtkomen. Voor de niet-zeilers: lagerwal betekent dat de wind je recht richting de kust blaast. En geloof me, je wilt tijdens een orkaan niet aan lagerwal terechtkomen. De golven kunnen dan de baai inrollen en dat houdt waarschijnlijk in dat we met boot en al op het strand belanden. We verwachten namelijk dat onze motor niet krachtig genoeg is om tegen de zware wind en golven in te boksen mocht dat gebeuren.


Eigenlijk is de andere optie dus de enige juiste. Dat is de kleine vissershaven voor ons, aan de andere kant van de baai. Daar ben ik vandaag even langs geweest om te vragen of we er terecht kunnen. De baas was er niet, maar een medewerker zei dat het geen probleem moet zijn. Hier kunnen we liggen aan één van de betonnen kades, die verscholen liggen achter twee grote pieren. Dat houdt in dat we een stuk veiliger liggen. Zelfs als de wind draait, worden we daar niet blootgesteld aan de golven die de baai in kunnen rollen.


Voor nu kijken we heel vaak naar de laatste weerkaarten, hopend dat die plots iets vriendelijkers gaan voorspellen. Morgen is het de beruchte stilte voor de storm en zullen we de boot klaarmaken voor de orkaan. Het voorzeil halen we naar binnen en het grootzeil knopen we extra vast rond de giek. Verder liggen alle fenders en trossen al klaar. En wijzelf? We wachten, drinken koffie en proberen de zenuwen in toom te houden. Daan heeft vandaag nog even een toernooi padel gespeeld en voldoende boodschappen gehaald voor de komende dagen. Spannend is het zeker een beetje, maar wij zorgen dat we er klaar voor zijn!


Daan & Jeroen 





Reacties

  1. Och jongens wat een zenuwen!!! We leven met jullie mee. Zet hem op!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...