Vanmorgen begonnen we de dag met een heerlijk ontbijtje, vooral om die “gratis” was. Met volle magen en liepen we richting de boot. Dit was tog een betere overnachting dan onze vorige lokatie. Gelukkig hadden we ons zaakje goed op orde, we wisten precies waar we moesten zijn. Geen gedwaal of gestuntel, nee, gewoon in één rechte lijn door naar de terminal. En wat een mazzel: de boot lag al klaar, alsof hij speciaal op ons had gewacht. Eenmaal aan boord begon het circus meteen. We werden ongeveer honderd keer aangesproken met de standaard riedel: “Wil je wat kopen? Eigen hut misschien?” Nee, bedankt, wij hadden andere plannen. We banjerden door naar de “lounge” op de eerste verdieping, waar we tot onze verbazing nog een paar vrije stoeltjes vonden. Score! Stel je er niet te veel van voor, kapotte stoelen, nogal smerig, geen verf weer op de vloer maar er hing een soort van airco, al was het meer een laf briesje dan een poolwind. Maar het meest opvallende bleef toch de parade van verkopers...

We zijn er weer! Ja, het heeft even geduurd, maar geen paniek – we zijn niet van de aardbodem verdwenen en drijven nog. We hebben de afgelopen weken lekker rustig aan gedaan en dus even geen updates gepost. Maar geen zorgen, jullie hebben niet  heel  veel gemist. Eerst pakken we de draad weer op met een paar posts waar we waren gebleven, en daarna volgt een samenvatting van wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurd. Stay tuned! En we hebben nog iets leuks! Daan heeft een dag-tot-dag verslag bijgehouden van zijn avonturen in Australië. Misschien leuk om die hier ook te delen? Wat vinden jullie? Laat het ons weten in de reacties! ————————— De villa-beheerder had die ochtend onze sleutels gevonden in het vorige verblijf. Een gigantische opluchting, want een boot zonder sleutels is toch wat onpraktisch. En alsof dat nog niet genoeg mazzel was, kwam hij de sleutels ook nog persoonlijk naar ons toe brengen! Wat een Service!! Met dat probleem opgelost, begonnen we de dag goed bij...

De ochtend begon zoals gewoonlijk op het tempo van een winterslak die net uit z’n winterslaap ontwaakt. Dit keer waren het Daan en Esmee die uitgebreid de tijd namen om hun tassen in te pakken, alsof ze een expeditie naar de Mount Everest voorbereidden in plaats van een simpele verhuizing naar het volgende verblijf. Uitchecken was om 12:00, maar om 11:00 stond de schoonmaakploeg al in het huisje, gewapend met bezems en schoon beddengoed. Ze verontschuldigden zich meerdere malen, terwijl ze tegelijkertijd duidelijk maakten dat we vooral  niet  op moesten schieten. Lekker tegenstrijdig. Maar hé, dat past wel in de cultuur hier. Ons nieuwe verblijf had een prijskaartje dat al deed vermoeden dat we niet in de Balinese equivalent van een vijfsterrenresort terecht zouden komen. En jawel, bij binnenkomst werden we begroet door dode kakkerlakken en beddengoed met mysterieuze vlekken waar je liever niet te lang over nadenkt. Maar gelukkig, het was maar voor één nacht. Even doorbijten e...

  De ochtend begon zoals elke andere vakantieochtend: langzaam. Misschien omdat we de koffie oversloegen, aangezien we buiten de deur zouden ontbijten. Thom, oma en Helma pakten rustig hun tassen in, zodat er deze middag geen stress zou zijn bij het verlaten van de villa. Jullie hadden het vast al geraden: het ontbijt haalden we niet, en zo werd het een brunch. Eerste stop: terug naar die nieuwe mall, strategisch gelegen direct achter het strand. Hier trakteerden we onszelf op een uitgebreide brunch met uitzicht over de oceaan. De brunch was misschien wat aan de ruime kant, en bommetje vol verlieten we het prachtige terras. Bij de ingang van de mall werd er nog wat last-minute souvenirshopping gedaan. Net toen we dachten dat we alles wel gezien hadden, stuitten we om 13:00 bij toeval op een lokale dansvoorstelling midden in de mall. Een stel prachtig uitgedoste Balinezen gaf een traditionele dansshow, terwijl het winkelend publiek er met volle plastic tassen en Starbucks-bekers omh...

Als je in Bali bent, moet je natuurlijk een beetje avontuur meepakken. Onze kortingskoning had zijn best gedaan, en zo gingen we vandaag raften op de Ayung Rivier. Naast het quad rijden en snorkelen was dit weer een primeur voor oma! Ja, gewoon met z’n zessen besloten we de stroming te trotseren. De dag begon iets wat vertraagd… Je snapt het al: niet iedereen is even actief in de ochtend. Met een kleine vertraging van een half uur kwamen we uiteindelijk aan bij het startpunt. Gelukkig was dat geen probleem, en konden we gewoon iets later van start. Het avontuur begon meteen met een workout: 400 treden naar beneden richting de rivier. De omgeving was fantastisch! Onderweg werden we zelfs afgeleid door een onverwacht schouwspel: apen! Ze sprongen door de bomen en verstopten zich snel toen wij in beeld kwamen. Gelukkig was het lange stuk naar beneden goed te doen, want er was een brede, ongelijkmatige trap gemaakt. Eerst nog raften, maar ergens in ons achterhoofd wisten we… straks moesten...

Na de chaos van gisteren besloten we vandaag een rustdagje in te lassen bij het huisje. Heerlijk ontspannen, een frisse duik in het zwembad, wat lekkers eten, en vooral bijkomen. Maar natuurlijk zat onze kortingskoning niet stil. Via via wist hij weer een fantastische activiteit voor morgen te regelen: raften, en dat voor een prikkie! We kunnen niet wachten om de rivier op te gaan. Voor het avondeten kozen we opnieuw voor dat fijne lokale tentje waar we eerder zo lekker hadden gegeten. Het lag handig dichtbij het nieuwe winkelcentrum, waar ze inmiddels eindelijk de kerstversiering hadden opgeruimd (hoog tijd ook). We genoten weer volop van het heerlijke eten en trakteerden onszelf op een paar bijzondere cocktails. Na het diner was het tijd voor wat souvenirs scoren. En gelukkig hadden we onze kortingskoning mee. Afdingen is hier bijna een sport, en dat spelletje speelt hij als geen ander. Niet dat het voor iedereen even ontspannen was—het ging er stevig aan toe in de onderhandeling! Te...

Vandaag begon de dag met een simpel en snel ontbijtje in ons huisje: wat fruit, yoghurt en getoast brood. Geen tijd voor culinaire hoogstandjes, want om 07:30 stond de taxi voor de deur. We hadden nog nét genoeg tijd om de tafel af te ruimen, de afwas te doen, en in alle chaos de laatste spullen in onze tassen te proppen. Bij de auto maakten onze chauffeur nog snel een groepsfoto. Niet voor een leuk aandenken, maar geheel praktisch: onze gids op Nusa Penida zou ons straks aan de hand van deze foto herkennen. dat hebben ze slim bedacht, toch? Na een ritje van tien minuten kwamen we aan bij de snelbootterminal. Hier werden we naar een lokaal restaurantje gebracht om onze bootkaartjes op te halen. Het leek wel een georganiseerde volksverhuizing. Eenmaal compleet, volgden we een man met een vlaggetje richting de boot. Het voelde even alsof we bij een All-Inclusive Disney-tour hoorden, maar dan zonder de Mickey Mouse-oren. De bootrit begon… onorthodox. Nog voor we de haven uit waren, vielen...