De ochtend begon zoals elke andere vakantieochtend: langzaam. Misschien omdat we de koffie oversloegen, aangezien we buiten de deur zouden ontbijten. Thom, oma en Helma pakten rustig hun tassen in, zodat er deze middag geen stress zou zijn bij het verlaten van de villa. Jullie hadden het vast al geraden: het ontbijt haalden we niet, en zo werd het een brunch.
Eerste stop: terug naar die nieuwe mall, strategisch gelegen direct achter het strand. Hier trakteerden we onszelf op een uitgebreide brunch met uitzicht over de oceaan. De brunch was misschien wat aan de ruime kant, en bommetje vol verlieten we het prachtige terras. Bij de ingang van de mall werd er nog wat last-minute souvenirshopping gedaan.
Net toen we dachten dat we alles wel gezien hadden, stuitten we om 13:00 bij toeval op een lokale dansvoorstelling midden in de mall. Een stel prachtig uitgedoste Balinezen gaf een traditionele dansshow, terwijl het winkelend publiek er met volle plastic tassen en Starbucks-bekers omheen liep. Best een contrast. De dansers deden hun best, en hoewel de locatie misschien niet helemaal paste bij de eeuwenoude traditie, genoten we er stiekem wel van. Het enige minpunt was het volume van het geluid. Oma had tot vandaag geen gehoorapparaat nodig, maar daar is nu dus verandering in gekomen.
De allerlaatste stop was een souvenirwinkel waar we eerder al T-shirts hadden gekocht. Daan, onze officiële ‘Kortingskoning’, had hier eerder een stevige onderhandelingsprestatie geleverd, dus het was logisch dat we teruggingen om nog wat deals te scoren. Gewapend met een combinatie van charme, bluf en vastberadenheid wist hij opnieuw een goede prijs los te peuteren. Mocht hij ooit een carrière als marktkoopman ambiëren , dan zit dat wel goed.
Op dit punt splitsten de wegen zich. De dames gingen terug naar het huisje om zich voor te bereiden op de vlucht naar huis, terwijl de heren zichzelf nog één keer trakteerden op een Balinese massage. Terug in het huisje was het tijd voor Thom om ook zijn laatste spullen in te pakken. En toen was het zover: afscheid nemen van oma, moeders en Thom. Wat hebben we een geweldige tijd gehad samen. Zoveel gelachen, genoten, en ja… af en toe gevloekt op de Bali Belly die roet in het eten gooide.
Met een lach en een traan zwaaiden we ze uit richting het vliegveld. En wat deden wij daarna? In stijl afsluiten natuurlijk: met een bestelling van KFC. Want als er één manier is om een emotioneel afscheid te verwerken, dan is het wel met fastfood.
Morgen pakken wij onze spullen en verhuizen we naar een andere locatie, zodat we daarna de oversteek naar Lombok kunnen maken.
Daan & Jeroen
Reacties
Een reactie posten