De ochtend begon zoals gewoonlijk op het tempo van een winterslak die net uit z’n winterslaap ontwaakt. Dit keer waren het Daan en Esmee die uitgebreid de tijd namen om hun tassen in te pakken, alsof ze een expeditie naar de Mount Everest voorbereidden in plaats van een simpele verhuizing naar het volgende verblijf. Uitchecken was om 12:00, maar om 11:00 stond de schoonmaakploeg al in het huisje, gewapend met bezems en schoon beddengoed. Ze verontschuldigden zich meerdere malen, terwijl ze tegelijkertijd duidelijk maakten dat we vooral niet op moesten schieten. Lekker tegenstrijdig. Maar hé, dat past wel in de cultuur hier.
Ons nieuwe verblijf had een prijskaartje dat al deed vermoeden dat we niet in de Balinese equivalent van een vijfsterrenresort terecht zouden komen. En jawel, bij binnenkomst werden we begroet door dode kakkerlakken en beddengoed met mysterieuze vlekken waar je liever niet te lang over nadenkt. Maar gelukkig, het was maar voor één nacht. Even doorbijten en dan snel door naar Lombok en de boot.
Gezien de sfeer in ons nieuwe verblijf meer deed denken aan een horrorfilm dan aan een vakantie, besloten we zo snel mogelijk naar het strand te vertrekken. Daan ging enthousiast surfen, terwijl Esmee en Jeroen een studie maakten van het ‘professioneel nietsdoen’ op het strand. Zon, zee en zand zorgden ervoor dat de stemming gelukkig weer wat steeg. Daarna stond er een film op het programma: de nieuwe Mufasa-film. Jeroen voelde echter geen emotionele noodzaak om nog een Disney-leeuw te zien sterven en besloot in z’n eentje terug te wandelen naar ons paleisje-met-kakkerlakken.
Maar de echte festiviteiten begonnen pas ’s avonds! Een culinair hoogtepunt: een écht Nederlandse maaltijd. Jawel, kroketten en frikandellen bij een Nederlands café dat – puur toeval – op loopafstand lag. Daan was helemaal in zijn element, want alsof het lot hem nog verder wilde verwennen, werd er ook nog eens voetbal uitgezonden op een groot scherm. Esmee en Jeroen genoten van het eten, maar vonden het na de eerste helft wel welletjes en trokken zich terug naar het huisje. Daan bleef zitten, vastbesloten om elke seconde van zijn perfecte avond te benutten.
Bij terugkomst in het huisje sloeg de realiteit in als een mokerslag: de sleutels van de boot waren spoorloos. Grote chaos. Alle tassen werden ondersteboven gekeerd, elke rits, vakje en verloren hoekje werd doorzocht, maar nergens sleutels. Na deze speurtocht, zonder hints, besloot Esmee om Daan te bellen. Geen gehoor. Nog een keer bellen. Niks. Pas na ontelbare pogingen nam hij eindelijk op en wist hij meteen te vertellen waar de sleutels waren: verstopt in een kastje… in het vorige verblijf. Juist ja. Dag planning.
In plaats van morgenochtend fris en fruitig naar Lombok te vertrekken, stond er nu een extra tussenstop op het programma: de verloren sleutels terughalen. Pas daarna gaan we door naar een verblijf dichter bij de haven. Hopelijk zonder kakkerlakken en vieze vlekken… De recensies en foto’s zijn in ieder geval positief. De daaropvolgende dag gaan we dan echt op de boot naar Lombok. Ach, een tripje zonder een beetje improvisatie is ook maar saai, toch?
Daan & Jeroen
Reacties
Een reactie posten