Als je in Bali bent, moet je natuurlijk een beetje avontuur meepakken. Onze kortingskoning had zijn best gedaan, en zo gingen we vandaag raften op de Ayung Rivier. Naast het quad rijden en snorkelen was dit weer een primeur voor oma! Ja, gewoon met z’n zessen besloten we de stroming te trotseren.
De dag begon iets wat vertraagd… Je snapt het al: niet iedereen is even actief in de ochtend. Met een kleine vertraging van een half uur kwamen we uiteindelijk aan bij het startpunt. Gelukkig was dat geen probleem, en konden we gewoon iets later van start.
Het avontuur begon meteen met een workout: 400 treden naar beneden richting de rivier. De omgeving was fantastisch! Onderweg werden we zelfs afgeleid door een onverwacht schouwspel: apen! Ze sprongen door de bomen en verstopten zich snel toen wij in beeld kwamen. Gelukkig was het lange stuk naar beneden goed te doen, want er was een brede, ongelijkmatige trap gemaakt. Eerst nog raften, maar ergens in ons achterhoofd wisten we… straks moesten we ook weer 250 treden omhoog. Oma? Die bleef onverstoorbaar doorgaan, met een glimlach op haar gezicht. Ze had er zin in en keek uit naar een stukje wildwater varen.
Met zwemvesten aan en peddels in de hand gingen we van start. De Ayung Rivier bleek een perfecte mix van spannende stroomversnellingen en adembenemende rustpunten. Tussen de adrenaline door bewonderden we het prachtige uitzicht: groene jungle, apen in de verte en indrukwekkende rotstekeningen langs de oevers. Het was echt prachtig – misschien wel het mooiste wat we tot nu toe hebben gezien op het eiland.
Halverwege vonden we een rustig stuk van de rivier, perfect om even te zwemmen. Oma en moeders bleven veilig in de boot, terwijl de rest een verfrissende duik nam. Dobberen in die stilte na het eerste gedender over de stroomversnellingen voelde bijna onwerkelijk. Niet veel later stopten we bij een waterval. Hier konden we even op de foto en onder het kletterende water staan. Oma en moeders bleven ook hier in de boot, bang dat ze anders niet meer aan boord konden klimmen.
Na de waterval was het tijd om uit te stappen voor een pauze. Bij een klein tentje van het raftbedrijf genoten we van een drankje, de jungle om ons heen en muziek die uit de speakers knalde. Er werd zelfs nog gedanst!
Tijdens de tweede helft van de tocht bleef niet iedereen droog. Jeroen besloot (onvrijwillig) een duik te nemen midden in een stroomversnelling. Hij verdween deels onder het raft, terwijl de gids verstijfd toekeek en wij allemaal in koor gilden. Maar daar kwam Jeroen weer boven water – lachend! We hesen hem snel aan boord en peddelden verder, met net iets meer spanning, maar vooral extra veel humor.
Het laatste stukje van de tocht was heerlijk, maar ook bittersweet. We zagen fantastische resorts langs de rivier en gleden zelfs met raft en al van een glijbaan naast een dam. Maar toen kwam de realisatie: de 250 treden omhoog wachten op ons. Met natte schoenen en een flinke dosis doorzettingsvermogen begonnen we aan de klim. Oma? Die ging gestaag door. Niet de snelste, maar zeker niet de langzaamste. Andere teams hadden meer moeite met de tocht, inclusief het raften zelf! Wat een prestatie van onze topfitte oma!
Terug bij het activiteitencentrum genoten we van een heerlijke lunch, inbegrepen bij de prijs. Na het eten en een koud drankje keerden we moe maar voldaan terug naar ons verblijf. Wat een avontuur en wat een herinnering!
Om deze dag goed af te sluiten, gingen we nog naar de Italiaan. Heerlijk gegeten – wat een goed tentje is dat toch.
Helaas is morgen de dag dat we afscheid moeten nemen van oma, Helma en Thom. Zij vliegen ’s avonds terug naar het koude kikkerlandje. Esmee blijft gelukkig nog even. Maar omdat ze pas in de avond vliegen, hebben we overdag nog wat tijd om samen te genieten.
Daan & Jeroen
Het was in 1 woord GEWELDIG!!
BeantwoordenVerwijderenIn een woord geweldig 🤩
BeantwoordenVerwijderenEn wat cool als je oma zó fit is!!
BeantwoordenVerwijderen