Doorgaan naar hoofdcontent

Vertrokken

Het was moeilijk wakker worden deze ochtend. Minder als 6 uurtjes slaap, tja dat zijn we niet meer gewend. Daan en Ollie waren netjes op de afgesproken tijd aan de wal. Daar pikte Teiki ze op om te gaan shoppen voor het groeten en fruit. Echt hoe anders was de beleving op Rapa Nui wel niet geweest als we deze mensen niet hadden leren kennen.
Daan en Ollie werden met de lokale kennis langs de winkeltjes gereden. Zo konden ze overal perfect de goede kwaliteit en goedkope fruit en groenten halen.
Zo hebben we nu weer lekker verse producten aan boord: Appels. Advocado's, Peren, tomaten, limoen, uien, paprika's wortels, aardappelen, courgette en aubergine. Zo komen we de dagen wel weer door. We zijn erg blij met de kwaliteit van al de verse producten.

Terug op de boot was jeroen nog bezig met de voorbereidingen. De hoezen waren er af, de schoten lagen klaar… Maar er moest nog veel zeevast worden gezet en het bootje moest nog worden opgeruimd. Gelukkig hebben we de tijd aan ons zelf.
Kiva belde nog naar Daan en had nog een meer groente en fruit voor ons. Mooie groene bananen, advocado's, een doos met 6 flessen wijn! en nog een zak chips. De chips is een lokaal product dat gemaakt wordt door de broer van Kiva. Echt zo bizar dat we zo veel mee kregen. Heel bijzonder allemaal.

De armada kwam om 11:30 en zo werden de paspoorten gestempeld en het papierwerk geregeld voor vertrek.
Na de lunch hebben we rustig aangedaan met alle voorbereidingen. Zo waren we pas om 16:30 klaar voor vertrek, maar toen besloten we eerst nog even te gaan zwemmen.

Het is tocht altijd weer een ding om zo mooie plek en de onze nieuwe vrienden achter te moeten laten. Iets wat erg normaal is met onze manier van reizen maar nooit een leuk onderdeel wordt.
Om klokslag 17:00 was het anker eruit en waren we onderweg. Onderweg naar de volgende bizarre bestemming. Pitcairn. Een eiland dat bevolkt is door de mensen van de muiterij van de Bounty. Tegenwoordig wonen er nog maar 50 mensen. We moeten wel mazzel hebben met het weer, de baai is vrij onbeschut dus als er te veel wind of golven staan moeten we Pitcairn helaas links laten liggen.

De tocht is 1145 mijlen, dus ongeveer een week zeilen als de wind een beetje mee zit. Er zijn nog wel 2 eilanden waar we misschien kunnen stoppen. Ducie en Henderson eiland, 2 natuur reservaten waar we ook hele kalme condities voor nodig hebben om aan land te kunnen. We zijn benieuwd.

We varen nu over een hele rustige en stille oceaan. Het grootzeil staat er volledig op en onze grootste genua doet het werk. Zo varen we heel relax richting in de richting van de ondergaande zon.

De wachten zijn hetzelfde als de vorige keer.
00-04 Daan
04-08 Ollie
08-12 Jeroen

Wat gaan we morgen doen? Goede vraag we zijn in ieder geval vol geladen met muziek, podcasts, e-books, films en series. We vermaken ons wel. We hopen alleen op wind, voor nu lijkt de wind erg weinig te zijn voor de hele tocht.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

  1. Goede reis weer heren. Wat zal dat afscheid nemen weer even een ding zijn. OP naar de volgende bestemming! GENIET!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik snap dat het moeilijk is om zulke lieve mensen en mooi eiland te moeten verlaten.
    Op naar de volgende.
    Hoop dat het lukt bij Pitcairn te stoppen.
    Mooi eiland, zag het laatst bij Floortje (Dessing) aan het einde van de wereld.
    Goede vaart.😘😘😘

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...