Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst!
Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.
We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht.
En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, de zon en het tij, leven we nu weer op de klok. Er zijn opeens weer afspraken, stoplichten, agenda’s en files. Allemaal concepten die de afgelopen 3,5 jaar volledig overboord waren gegaan. De overgang is… tja, hoe noemen het? Intens? hectisch? gek? Misschien wel alle drie. 😉
Challenger ligt inmiddels weer veilig op haar vaste ligplaats in Nulde (Putten). Gelukkig niet meer zout, wel een beetje vermoeid, maar nog altijd trots en trouw. Ze heeft ons veilig de hele wereld rond gedragen. Naar alle uithoeken, door stormen, stiltes en alles daartussenin.
Het is allemaal nog moeilijk te bevatten: we zijn écht weer in Nederland. Vele fantastische herinneringen rijker, en vooral dankbaar dat we dit mochten en konden doen. Wat zijn we toch verwend met dit land.
Dank jullie wel allemaal!
Tot ergens op of naast het water.
Daan & Jeroen
En zooooo leuk dat we jullie mochten volgen. We gaan die blogs nog missen;-) Geniet nog lang na! Xx
BeantwoordenVerwijderen