Hierna liepen we naar de overkant. Daar zagen we namelijk een supermarktje. Stiekem hoopten we op wat uien, knoflook en wortels, maar helaas hadden ze dit allemaal niet. Wat hadden ze wel? Groene kool en pompoen. Fijn want groene kool blijft lang goed. Dus daar hebben we er een van mee genomen. De mevrouw van de supermarkt vertelde dat groente en fruit erg schaars is op het eiland. Je moet pakken wat je pakken kan. Nadat we met haar hadden gesproken, waren we nog even aan het verder winkelen totdat ze ons riep. "Als jullie nu naar buiten gaan kan je verse aardappelen van het land kopen" Die lusten wij wel en kosten ons 5 pond voor een kilo. Belachelijk maar wel heel erg lekker. Later bleken deze aardappelen erg zeldzaam te zijn, want alle lokale bewoners waren jaloers op ons en vroegen "hoe komen jullie daar aan?".
De volgende stop was bij het bedrijf Shore. Dit is het internet bedrijfje op het eiland. Hier konden we een simkaartje kopen voor 16,5 pond. Waarbij je dan 10 pond aan credits krijgt. Dat is ongeveer 3gb aan data. Dit hebben we uiteindelijk in ons verblijf nooit op kunnen maken, want het internet werkte bijna nergens.
Het stadje hadden we zo gezien het waren dan ook maar paar winkeltjes. Je kan ze op 2 handen tellen. We besloten om de trap op te gaan lopen. Wel hebben we eerst nog even onderaan de trap in het museum gelopen, want hier konden we mooi even wachten totdat de regen ophield. De trap was erg vermoeiend wat een pokken end. Met ontploffende kuiten kamen we allebei boven aan. Dat zal wel spierpijn zijn morgen lachte we.
Als kers op de taart van onze eerste dag in Sint Helena hebben we beneden nog een ijsje gegeten en vervolgens naar de boot gegaan om heerlijk vroeg te gaan slapen.
Jeroen & Daan
Reacties
Een reactie posten