Doorgaan naar hoofdcontent

Dunschiller weg

Vannacht geen regen en dus zijn we allebei helemaal uitgerust. Geen last meer van kleine zee ziek kwalen, maar volop genieten van het zeilen. We varen met de grote genua uitgeboomd down wind richting Christmas Island. Leuk om langs te varen misschien komen we een verdwaalde kerstman tegen. Die moet vast ook wel eens op vakantie willen door dat koude weer op de noordpool. Gelukkig zeilen wij daar niet, want dan was het zeilen een stuk minder aangenaam. Nu is het warm en was het s'middags zelfs 35 graden op de boot.

Jeroen is er klaar mee en wilt weer een lekkere dikke trui aan. Daan zegt dan tegen hem wacht maar na twee weken in de kou ben je er weer klaar mee voor een paar jaar. We zullen eerst een stuk pal west varen en dus in het zelfde klimaat blijven, daarna zakken we af richting Le Reunion en Mauritius. Dan wordt het elke dag een stukje koeler aan boord. Het kan in Zuid Afrika s'nachts zelfs onder de 10 graden zijn. Dan moeten we maar de termo kleding en winterjassen achter het schot vandaan halen.

Het avond eten was een groene curry met kip, aardappel, sperziebonen, courgette, ui en knoflook. Niet te vergeten ook een extra pepertje natuurlijk. Het was zoveel dat we er wel 3x van kunnen eten. Het smaakte ook nog eens voortreffelijk. Dit aten we tijdens het kijken van een aflevering van Drive to survive. Een Netflix serie over de formule, maar ik denk dat de meeste van jullie dit wel kennen. Het enige wat de pret heeft doen minderen vandaag is het plonsen van de dunschiller. Daan was zo dom hem te laten liggen in de afval bak met de resten van de groenten. In het donker gooide die het over de muur om de vissen te voeren. Dat was een harde plons dacht die. Shit dat was onze enige dunschiller. Vervelend maar zeker geen grote ramp. Duurt het schillen alleen wat langer.

Gevaren afstand: 95nm
Gemiddelde snelheid: 4,0 knopen
Afstand te gaan: 4946nm

Jeroen & Daan

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...