Tijd om de zeilen te hijsen en koers te zetten naar de zuidkust van Lombok! Bestemming: Gerupuk, een baai die volledig in het teken staat van golfsurfen. Het plan is om hier een paar weken te genieten, vele golven te pakken en als alles doorgaat misschien nog een van onze laatste bezoekers te verwelkomen. Of wie weet zelfs dé laatste, voordat we de grote reis terug naar Nederland maken. Gelukkig duurt dat nog een paar maand, eerst: surfen! Het stukje naar Gerupuk was net iets te ver om in één ruk te zeilen, dus maakten we een pitstop voor een nachtje in de Belongas-baai. Rond het begin van de middag lieten we het anker zakken in 17 meter water. Wat een fijn plekje was dat zeg! Volledig beschut tegen de deining, echt een oase van rust. Bij de ingang van de baai krioelde het van de visplatformen, van die gekke drijvende stellages gemaakt van piepschuim en bamboe. ’s Nachts komen de vissers daar tot leven, zitten ze de hele nacht op die wiebelige vl otjes te vissen. Best een bizar gezicht...

  Ons vertrek uit de haven ging niet bepaald vlekkeloos. De ochtend dat we wilden gaan, besloot de ankerlier er ineens mee op te houden. Paniek? Nee joh, we doken er meteen op. Bleek gewoon roest en vuil te zijn! Een beetje schoonmaken en smeren, en hij deed het weer als een zonnetje. Opgelost! Met de motor tuften we daarna naar een ankerplaats. Alleen, dat werd nog een dingetje. Het was daar óf belachelijk diep, óf je moest akelig dicht bij het rif gaan liggen. Na een paar rondjes varen en dieptes checken, besloten we het maar tussen het eilandje en Lombok te proberen. Wel veel stroming, maar een fijne zandbodem op 7 meter in plaats van 23. Nu liggen we hier prima beschut voor de zware wind die met de voorspelde buien meekomt. We deelden de plek met drie andere boten, maar iedereen was vooral met zichzelf bezig. Geen gezellige borrels dus… alleen een kort praatje met het Zuid-Afrikaanse koppel naast ons over de beste ankerplek. En toen kwamen die buien. Man, wat een wind! Windkrac...

De afgelopen twee weken is er hard gewerkt aan de boot. Het begon met een schoonmaakactie rond de waterlijn. Borstels in de aanslag en die groene aanslag kreeg geen kans. Tussendoor genoten we volop van deze mooie plek in de haven. Het zwembad was een lifesaver, en het restaurant smaakte prima. Maar de echte vondst kwam toen we na wat speurwerk een ander restaurantje op het kleine eilandje ontdekten. Goedkoper, lekkerder én – hou je vast – grotere porties. Een feest voor de maag, elke keer weer. Het was fijn om hier weer te zijn, al was het voor Esmee wat minder chill. Daan en ik waren druk met de boot, maar Esmee verveelde zich een beetje. Dus zo trokken Daan en Esmee er nog een een paar dagen samen op uit – Lombok verkennen en daarna door naar Bali. Vanaf daar zal Esmee dan ook weer terug vliegen naar Nederland. Perfect geregeld, want zo kon ik rustig verder klussen. Met zuur ging ik de aanslag op de romp te lijf, en daarna was het tijd voor het grote werk: de boot in de was zetten....