Doorgaan naar hoofdcontent

Vechten tegen Bali Belly

Vandaag begon niet voor iedereen even lekker. Terwijl de rest van ons langzaam wakker werd in de homestay, had Thom de hele nacht gevochten met zijn nieuwe beste vriend: Bali Belly. Gelukkig was hij bij het ochtendgloren een klein beetje opgeknapt. Het overgeven was gestopt, dus dat voelde toch als een soort overwinning.


We hadden tot 12 uur de tijd om te ontbijten en onze spullen in te pakken. Thom bleef nog even horizontaal, terwijl wij koers zetten richting Herb Library. Daar werden we weer vrolijk onthaald door Ira. Het ontbijt was heerlijk.


Na het eten kwam het onvermijdelijke: spullen pakken. Dit ging vrij soepel, al beginnen we steeds meer te beseffen dat we reizen alsof we een verhuizing plannen. Twee taxi’s waren nodig om ons en onze bagage een kwartiertje verderop naar de volgende villa te brengen. En hoewel het verkeer op Bali vaak aanvoelt als een chaotisch computerspel, reed onze chauffeur zó relaxt dat we hem bijna een medaille wilden geven. Vooral Thom was hier intens dankbaar voor, want hobbelige ritten waren niet bepaald zijn favoriete activiteit van de dag.


Bij aankomst was onze nieuwe villa nog niet helemaal klaar, maar na een kwartiertje wachten konden we erin. En wauw wat een plek! Een luxe villa met een heerlijk zwembad, een keuken die groot genoeg was om een balzaal in te organiseren, een grote zithoek en drie slaapkamers met eigen buitendouches. Voor de prijs die we betalen voelt dit een beetje alsof we een loterij hebben gewonnen.


De middag verliep precies zoals je hoopt bij een luxe villa: in en rond het zwembad, met een enorme lading ontspanning. Thom dook zijn bed in en kreeg de rust die hij hard nodig had. Langzaam maar zeker begon hij weer wat op te knappen, wat ons allemaal opluchting gaf.


’s Avonds besloten we dat een simpel diner de juiste keuze was. We gingen naar een gezellige Warung om de hoek, waar we voor een paar euro heerlijk aten. Dit soort plekken maken je altijd weer blij: lekker eten, een fijne sfeer en je portemonnee blijft vrijwel onaangetast.


Zo zat de dag er alweer op. Morgen hebben we een drukker programma, of Thom dit al aankan is de vraag natuurlijk. We gaan naar de lokale markt in Ubud om SinterKerst-en-Nieuw-cadeautjes te scoren. Daarna staat een bezoek aan een watertempel op de planning. Wat we voor de lunch doen? Dat laten we nog even open. Alles hangt af van hoe Thom zich voelt en van wat we tegenkomen.


Daan & Jeroen









Reacties

Populaire posts van deze blog

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

Zinken

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

SMS from 881652421437@msg.iridium.com

We zijn tijdens onze lange tochten bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Voor nood hebben we een baken die we kunnen activeren zodat de kustwacht weet wie en waar er in nood is. Medische nood is nog een uitdaging, de doktert zit hier niet bij de 3e grote golf rechts. Hiervoor hebben we een uitgebreide medische uitrusting aan boord. Van hecht spullen tot aan pleisters en van paracetamolle tot aan antibiotica. Nu hebben we wel knallers van boeken zoals: Daar waar geen doktor is, maar spreken met een doktor kan van levensbelang zijn. Vandaar onze satelliet telefoon. Hierdoor kregen we ook de mogelijkheid om te mailen. Geen dagelijkse updates van alle ellende in de wereld maar af en toe een update van het thuisfont en dankzij Esmee alles berecht het voetbal en de formule 1. Helaas is deze mail mogelijk sinds vandaag gestopt en kunnen we alleen nog maar mailen via de SMS. Kort en bondig, nog geeneens 1000 tekens. Daan & Jeroen