Pas in de middag konden we naar the hole in the wall. Hierdoor hadden we alle tijd om de hele ochtend lekker te chillen en te genieten van deze bijzondere plek. Gisteren avond werden we nog aangevallen door een stuk of 7 horzels, naja daar leken ze op en ze prikte! Hierdoor hebben we ons plan om nog even aan de wal te gaan maar omgegooid. Ze mogen die prikbeesten lekker zelf houden hier.
Het enige nadeel, de hole in de wall is 7 mijl recht tegen de wind in. We zullen wel stroom mee hebben, maar dit maakt de golven dus redelijk stijl. We hebben wat kaapjes waar we om moeten dus zouden de golven wel spectaculair zijn.
Na de lunch vertrokken we richting het noorden. De verwachtingen waren inderdaad correct. Wat een kostbak en wat een verschil met het rustige water daar in de baai. De eerste kaap deden we het er even om, even door de golven beuken! Best een ervaring ;) en best bizarre plaatjes. Gelukkig hoefde we niet ver en kon de motor lekker op pruttel stand. Hierdoor hobbelde we over de golven zonder veel water aan dek.
Langzaam kwam de hole in the wall te voorschijn. De stroming zou nog wel aanwezig moeten zijn, maar kan nooit veel meer zijn. We vaarde langzaam naar de opening en de doorgang zag er rustig genoeg uit.
De "Hole in the Wall", ook wel bekend als Gugari Rip. Is een smalle doorgang tussen de Wessel-eilanden in Noord-Australië. Een heel avontuur om hier door heen te mogen varen. De stromingen kan oplopen tot wel 12 knopen, dus het vergde wat planning en timing, maar het was het helemaal waard.
Daar gingen we, met 4.5 knoopjes het onbekende in! We konden heel goed zien dat hier al heel lang water door heen stroomt. Annelies genoot op de boeg van het natuur spektakel. De stroming werd meer en meer en zo vlogen we met maximaal 13 knopen door deze doorgang!
Terwijl we tussen de ruige kliffen en het turquoise water door voeren, voelden we echt hoe afgelegen en ongerept deze plek is en tevens erg belangrijk voor de oorspronkelijke bewoners, de Yolŋu. Een ervaring die we niet snel zullen vergeten!
Aan de andere kant besloten we nog even door te zeilen naar de volgende baai. we hadden immers stroom mee en windje in de rug. Een beetje verbaast waren we wel toen er al een boot in de ankerplaats lag. een groot motor jacht, maar ze wouden blijkbaar geen contact. Alles bleef pot dicht bij ze.
Morgen varen we richting het dropje op het volgende eiland, daar hebben we ook weer wat bereik. Het is wel een beetje optimistisch om er vanuit te gaan dat we daar morgen ook aan komen. maar en zullen vele baaitjes met ankerplekken waar we kunnen stoppen.
Annelies & Jeroen
Reacties
Een reactie posten