Wat zijn die zeildagen toch rustgevend. Heerlijk het geluid van het water klotsend tegen de romp en de wind door de haren. De zon is daarentegen sterk hier, te sterk en deze hebben we liever niet op ons bolletje. Dus goed blijven smeren.  We hadden het volledige zeil omhoog en zeilde met 7 knopen plat voor het lapje naar het eilandje waar we gaan ankeren. Niks spectaculairs maar gewoon genieten, wat een straf is dat toch.  Bij het eilandje hebben we de plek met de minste golven uit gekozen. De boot schommelde nog aardig maar alles bleef op het tafeltje staan tijdens ons aankomst drankje en snack moment. We hadden zo veel lekkers dat we niet eens aan een avond maal zijn toegekomen.  Het eiland durfde we ook niet op… “Be crocwise” is hier het motto. Laten wij kaaskoppen maar niet de held uit gaan hangen.  Morgen hopen we door te kunnen varen naar Finders island. Ook veel krokodillen maar ook wat meer bootjes die dus weten hoe het werkt daar. De wind zal afnemen, hopeli...

3 kwartier lopen, my ass… en bedankt buren. Zelfs niet met een stuk illegaal afsnijden over de landingsbaan. We twijfelde wel even om dit te doen. Er stond een bord met het bedrag van de boete, maar we zagen gelukkig niemand. Gelukkig geen 5000 AUD boete... Het tempo was snelwandelen en zo waren we in ruim 55 mintuten pas op het research centrum. Dit kwam grotendeels door het mulle zand waar we door heen moesten ploeteren en natuurlijk die brandende zon en het heuvelachtige gebied.  Gelukkig hadden we een uurtje genomen voor de tocht zodat we lekker rustig aan konden doen… We hadden maar 1 ongeplande stop onderweg. Er stak namelijk ene gigantische lizard over… Annelies direct in de ankers. De held op sokken moest nog wel even op de foto met het beest, maar o wat was ze blij dat het beestje weer de bosjes in schuifelde. We waren nog wel op tijd voor de tour. Deze bestond uit 2 delen. Het eerste deel was binnen in de airco gekoelde presentatie ruimte en het 2e deel bij de aquariums...

Rond 0700 uur zouden we vertrekken, dus om 06:00 stond de wekker. We werden gelukkig blij verrast met het weer. Weliswaar wat wolken maar ook blauwe lucht en een zonnetje. Na 2 grauwe regenachtige dagen zagen Cooktown en vooral de omliggende bergen er magisch uit in de ochtend gloren. Even ontbijten, het laatste afval naar de kant, het bootje aan dek en de afwas was het tijd om te vertrekken. De bestemming Lizzard Eiland. Ruim 50 mijl verder op en een van de 3 onderzoek stations van het Great barrier reef. Het zeil was nog dubbel gereefd en dit was nog steeds wel nodig. Het eerste stuk tot aan de kaap hingen we aan de wind, hierna konden we wat afvallen en begon de boot echt te lopen. Wat een racemachine kan het toch ook zijn. Harry was weer eens uit bed gehaald een stuurde de boot prefect naar dit bijzondere eiland. Snel ook! De gemiddelde snelheid deze tocht van 53 mijl was wel 7.6 knopen! Aangekomen bij Lizzard eiland waren we natuurlijk lekker eigenwijs. Onder een afkeurende blik, ...

Het was bijna 10 uur toen ik pas me bed uit kroop. Wat een luxe zeg zo op mijn verjaardag! maar misschien had dat ook te maken met de bedtijd van 03:00. Annelies maalde de koffie bonen en zo kon in na een douche heerlijk fris aan het ontbijt.  De lucht was al minder grijs als gisteren en de wind was iets gaan liggen. Gelukkig was het vanochtend om 07:00 gestopt met regenen en nu eindelijk droog. De tocht die gisteren eigenlijk op de planning stond hebben we maar naar vandaag geschoven. Het was echt rot weer gisteren en met de verjaardag van mij als excuus blijven we lekker een dagje liggen. We hadden gelezen dat de wandeling naar boven pittig zou zijn. Erg stijl, heel erg stijl. Daar was niks aan gelogen. Het was bikkelen, puffen en zweten onderweg naar boven. Gelukkig stonden en onderweg veel informatie broden over de geschiedenis van het dorp. Verplichte stops waar natuurlijk goed gebruik van maakte en zo staken we ook nog wat op over James Cook en zijn avonturen.  Boven op ...

Bewolking… ja hoor dat hadden we niet afgesproken. Het was helemaal dicht getrokken afgelopen nacht en de wind was wat aangerokken. Na een snel ontbijtje en het zetten van het 2e rif lieten we de mooring los en vertrokken we richting Cooktown. 22 mijltjes verder op en precies downwind.  Een goede windkracht 6, op zich was het heelijk zeilen we vlogen met alleen het grootzeil over de golven af. De stuurautomaat moest er redelijk aan trekken en de Harry lag binnen in bed dus we besloten zelf te sturen. lekker genieten en surfen tot wel 10.9 knopen. wat heerlijk.  We zouden zo rond de middag al aan komen en dat is voor de gemoedsrust fijn. Het is namelijk een hele ondiepe sloot waar we in moeten en we willen een ankerplek hebben waar we niet aan de grond lopen.  Op het laatste stuk trok de wind nog meer aan. windkracht 7, we moesten nog gijpen en het werd ondiep. hierdoor werden de golven nog indrukwekkender en de boot wat moeilijker op koers te houden. Dit maakte zeker indr...

het snorkelen stelde niet teleur! wat is die onderwaterwereld toch mooi… Het koraal was levend en zat vol leven. Dit hebben we ook wel anders gezien dus het is dan extra genieten.  honderden kleurrijke vissen, een grote mossel(clam) mooie koraal constructies en we zagen zelfs weer schildpadden en dit allemaal zonder dat we door anderen gestoord werden.  Na het ontbijt en het snorkel avontuur hadden we de boot weer klaar gemaakt voor een tochtje richting Cookstown.  De wind zou aantrekken maar deed dit pas in de loop van de middag. Zo maakte we een stop op Hope Island.  Een bijzonder stukje natuurgebied wat we ook bijzonder natuurlijke mensen tegen kwamen.  Dit eiland was overgenomen door een aantal nudisten die daar leefden van kokosnoten en vis. Waarschijnlijk te veel naar kinderen voor kinderen geluisterd. Drink met je billen bloot melk uit een kokosnoot.  Ze hadden wel een relatief luxe speedboat om af en toe wat eten te halen op het vasteland. Vooral ko...

Na het ontbijt sprongen we in de dinghy omweg naar het eilandje. De eerste tourboot was al aangekomen dus we hoopte de menigte voor te zijn. Gelukkig was dit het geval. De mensenmassa moest eerst snorkelen. Zo hadden wij alle tijd om rustig een rondje over het kleien eilandje te lopen.  Wat zagen we? vooral veel volgels een mooi aangeharkt pad en wat huisjes van de vuurtoren wachters. De vuurtoren en het informatie centrumtje waren dan ook het hoogte punt van het eiland. Hier vonden we dan wel weer de benodigde kaarten en informatie van het Great Barrier Reef, de moorings en de beschermingszones. Toch fijn omdat even op papier te hebben.  Terwijl ik het bootje vast legde aan dek deed Annelies even de afwas. We gooide de trossen los van de mooring en vertrokken richting het rif. De volgende stop belooft spectaculair snorkelen, maar voordat het zover is moeten we er eerst zien te komen. De wind was namelijk alles behalve aanwezig. Het was zelfs zo erg dat de spinnaker niet e...