Doorgaan naar hoofdcontent

Hoog aan de wind naar de grotten

We hebben een drukken planning vandaag najah het valt eigenlijk wel mee. We willen vandaag in grotten zwemmen. Deze grotten bevindingen zich op het zuidelijkste puntje van Yasawa eiland. Dit is 20 mijl van ons vandaan. Normaal gesproken kunnen we dit in 4 uurtjes varen. We besloten om aan de wind zijde van het eiland te gaan varen. Dit zou betekenen dat we vrije wind hebben en de wind niet beïnvloed wordt door het eiland. Of dit de juiste beslissing is geweest is nog maar de vraag, want we moesten hoog aan de wind tegen de golven in beuken om bij de grotten te komen. Wel vaarden we erg hard. Zo kwamen we al om 13:00 aan bij de grotten. 


Vanuit bronnen zijn we er achter gekomen dat we eerst naar een dorpje toe moeten om toestemming te vragen of we in de groten mogen zwemmen. Je betaald de chief van het dorp dan 55 FJD pp (22 euro). Dit dorpje was nogal een stukje verderop hier hadden we dus eigenlijk geen zin in, want dan zou onze planning in de soep lopen. We besloten dus naar de grotten te varen met ons bootje. Na een lekkere lunch gemaakt door Daan. Die had tijdens het zeilen nog een brood in elkaar geflanst. We namen geld, gopro, zaklampen en snorkels mee. Zo dachten we dat we daar wel iemand konden betalen voor de grotten. Toen we er aan kwamen bleek er dus helemaal niemand te zijn. We liepen de trap op en daar stond de deur gewoon open. Toen we door de deur liepen waren we eigenlijk al in de grot. Er was helemaal niemand alleen wij met ze drieën. We besloten maar gewoon in het water te springen en te genieten van deze mooie ervaring. Wauw wat is dit prachtig zeg. Het water is kraak helder er zwemmen visjes en de structuur van de grot is adem benemend.


Jeroen was ook degene die de twee grot vond. Om hier te komen moest je een stuk onder water zwemmen waarna je uitkwam bij een tweede grot waar je kon uitrusten bij een drijver. De tweede grote was nog veel indrukwekkender. Pikke donker je zag helemaal niks zonder een zaklamp. Gelukkig hebben we de tweede onderwater zaklampen meegenomen. Daan is zelfs nog naar de bodem gedoken. Dit is echt heel raar want je ziet helemaal niks totdat je opeens bij de bodem bent. Daar is alles weer goed te zien, want het ligt van de zaklamp weerkaatst op de bodem. Hier zwom een mooi aal. Naar boven zwemmen is dan ook heel raar, want je hebt geen idee waar je heen zwemt. Jeroen scheen zijn zaklamp naar beneden zo kon Daan zien waar die heen moest. Super gave ervaring dit! We zijn verder niemand meer tegen gekomen. We hebben er dus niet voor betaald. Beetje asociaal wel, maar het scheelt toch weer bijna 70 euro.


S’avons hebben we met de 3e pizza’s genaakt. 2 pizza’s in totaal. Een knoflook champignon en een salami pesto. Dit was lang geleden dat we dit hebben gedaan, maar ooh wat was het lekker. Dit kunnen we wel weer vaker doen. Alleen het grootste probleem vaak dat de kaas erg duur is.


Morgen gaan we weer varen. We willen terug naar Namuto om te gaan surfen. Dus gaan we proberen om in twee dagen daar te komen of dat gaat lukken is nog maar de vraag. 


Jeroen, Esmee & Daan



Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...