Doorgaan naar hoofdcontent

nieuwe bemanning

Justin's vlucht was iets wat vertraagd hierdoor kwam die gewoon met daglicht aangewandeld op point Venus. Jeroen had de dinghy is het haventje gelegd en zo konden we zonder vieze of natte voeten terug naar de boot.
De reis naar de boot was prima verlopen. Justin was eerst met de bus / trein en metro naar Parijs gegaan en vanaf daar op het vliegtuig naar Amerika gestapt om daar weer over te stappen op een vlucht naar Tahiti. Van Parijs tot Tahiti nog geen eens 24 uur, en dan sta je aan de andere kant van de wereld. Het moeilijkste gedeelte van de reis was de metro in Parijs ;)

Aan gekomen op de boot was het vooral lekker chillen. Even wat ontbijten en wat middag eten. Daarna werd de boot nog wat verder opgeruimd, Ollie nam namelijk een groot gedeelte van zijn spullen al van de boot. Die konden prima even bij Ada in het appartement liggen.
Daan en Ollie zijn overdag nog met Ada en Stefanie door Tahiti gescheurd en hebben nog een museum bezocht en ergens een biertje gedronken

Aan boord bleef het rustig. Jeroen deed wat wassen en Justin heeft nog even geslapen. Om 20:00 waren we weer in de benen. We stonden naast de Europa, het schip waar Justin als kleine jongen van 15 zijn eerste zeilreizen mee maakte. Die lag in de haven van Papeete te wachten op gasten. De Europa vaart in het zelfde tempo als ons naar Fiji maar zal onderweg nog wat meer stoppen.
We waren niet speciaal voor de Europa naar de stad gekomen. Wij waren namelijk onderweg naar het appartement van Ada. Hier zou Ollie een lekkere maaltijd koken voor ons allemaal.
Het was lekker chaotisch, de huisgenoot van Ada was helemaal over de zeik dat er zo veel mensen kwamen eten. Die telde de seconden af totdat we weg zouden gaan. Elke keer hard lachen was voor haar een reden om boos te doen en te vragen hoelang het allemaal nog duurde.
Toen we eindelijk aan tafel zaten ging het helemaal mis, Stefanie stapte op een van de poten van de puppy. Deze schreeuwde het uit van de pijn. Wij bang dat de puppy echt stuk was, maar daar kwam mevrouw de chagrijn met het stoom uit de oren naar buiten gevlogen. Tja die Franse zitten vol emotie…
Dierenartsen werden gebeld, maar ze hadden niet direct tijd. Gelukkig viel het mee, de puppy was waarschijnlijk net zo hard geschrokken van de reactie van de dames dan van de incident zelf. Naar een kwartiertje toen de dames en de hond tot rust waren gekomen. Kon er even goed gekeken worden naar de poot van de hond. Er leek vrij weinig mis en toen we de puppy weer op de grond zetten. Liep en rende ze er gewoon weer op. Iets mank maar dat duurde ook maar een half dagje.

Nadat iedereen in zo goed als stilte zijn eten op had. Konden we door naar de kroeg. Hier hebben we lekker gedanst en wat gedronken. De puppy ging mee naar de boot, we wilde de chagrijnige huisgenoot van Ada niet extra tot last zijn.
Zo eindigde voor Justin en Jeroen de avond als eerste. Die stapte op de elektrische scooter, inclusief hond richting point Venus.
Hier kwamen ze rond 0200 weer op de boot aan. Mede dankzij een aardige meneer op een scooter die ons grotendeels vooruit duwde.

De rest is door gegaan totdat de markt open ging. 0500 was dat, ze zijn er elkaar meerdere malen kwijt geraakt. Er werd gekotst, geslapen en Stefanie en Ada zijn zelfs nog overvallen in de auto. Gelukkig alleen wat geld, en Stefanie was wel zo vriendelijk om de overvaller thuis weer af te zetten… tja het kan ook nooit normaal gaan als we met zijn alle op pad gaan.

Morgen doen we nog wat van de laatste klusjes op de boot, in de middag doen we een stranddag en daarna is het echt het aller aller laatste drankje met Stefanie op het terras.

Daan, Ollie, Justin & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...