Doorgaan naar hoofdcontent

Afscheid nemen & onderweg naar de society’s

De ochtend begon traag op de Challenger. Naja Jeroen was al vroeg vertrokken richting Anila om nog even gebruik te maken van het internet. Er moesten namelijk nog wat kaarten gedownload worden voor open CPN. Het kaarten programma waar ook satelliet foto's ingeladen kunnen worden. Deze zijn zeer handig voor het uitkiezen van ankerplekken en het navigeren op plekken waar geen goede zeekaarten beschikbaar zijn.

Voor de laatste lunch had Jeroen nog wel even een brood gemaakt. Gelukkig kon hij de verantwoording hiervoor afschuiven op Ollie. Die kwam net zijn bed uit toen Jeroen Pleitos ging.
De heren hadden zelfs nog een beetje wat opgeruimd en de boot klaar gemaakt voor ons vertrek. Wat is het toch fijn om 10 jaar jonger te zijn als het om drinken van alcohol gaat.

De lunch was veel te gezellig er en afscheid daarna helemaal niet leuk, maar wat waren het toch mooie weken samen met de Ohana. Rik, Eva, Jade en Lara bedankt voor alles en we zien elkaar wel weer in het koude kikkerlandje.

Zoals verwacht liep de lunch en het afscheid een beetje uit. Hierdoor hadden we veel stroom mee het atol uit. We vlogen met 12 knopen door de pass, wat een snelheid!! Gelukkig was het erg rustig met golven, dit kwam door de juiste wind richting.

Uit het atol draaide we naar Bakboord, hesen de zeilen en vlogen langs het atol in de richting van Tahiti. Wat is het toch fijn om over een vlakke zee te zeilen. 350 mijl te gaan, met weinig wind die van zuid naar noord gaat draaien. We zijn benieuwd hoe deze tocht gaat verlopen.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

  1. Borstvoeding geven onder het genot van jullie verhalen. Wat wil je nog meer;-)
    Mooi leven heren! Prachtig daar en zo leuk met elkaar op te trekken. Veel plezier! X

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...