Vanaf Pinaki was het nog een uurtje varen. Ollie maakt in dit uurtje banaan pannenkoeken op de Amerikaanse manier. Dit zijn dus best wel dikke pannenkoeken. Ook erg lekker maar, de Nederlandse pannenkoeken zijn toch lekkerder.
Op de kaart hadden we al gezien dat er een klein haventje is bij Nukutavke. We hebben dus goede hoop dat we hier naar de kant kunnen.
Toen we aankwamen zagen we het haventje we besloten dat Ollie en Daan naar de kant zouden zwemmen en Jeroen op de boot bleef. Na 5 min zwemmen waren Ollie en Daan al op het eiland. Hier stonden all allemaal lokale bewoners op hun te wachten. Zij kregen direct een rondleiding. Tijdens de rondleiding kregen ze ook bezoek van de burgermeester. De burgermeester gaf aan dat het mogelijk zou zijn om met de boot in de haven te komen. Er staat namelijk altijd meer dan 3 meter water volgens de burgermeester.
We besloten terug te gaan naar de haven en een kijkje te gaan nemen of het mogelijk was. Het bleek mogelijk alleen was het wel krab. Dus om te slalommen om de stenen en de betonblokken zwom Daan voor de boot om te navigeren voor Jeroen. Dit ging perfect Jeroen kon recht achter Daan aan varen en dus kwamen we zonder schade aan bij de steiger. Het hele dorp stond z'n beetje te kijken naar ons avontuur om de haven in te gaan.
Aan de steiger werden we uitgenodigd om naar iemands huis te gaan om te bidden. Wij zijn alle drie niet van het geloof, maar vonden het wel mooi om dit mee te maken. Het duurde een uurtje. De eigenaren van het thuis hadden het prachtig versierd.
Na het bidden werden we uitgenodigd om bij de lerares van het eiland te komen eten. Zij en haar man waren de enige die Engels spreken. Zij komen uit Tahiti. Het eten was heerlijk. Wat hebben we toch weer een geluk om dit mee te maken.
Morgen ochtend gaan we naar de kerk om een kerkdienst te volgen. We zullen er wel weer niks van verstaan, maar het is denken wij wel mooi om mee te maken.
Jeroen, Ollie & Daan
Reacties
Een reactie posten