Overdag hebben we meerdere keren gekite en gefoild. Zo hebben we de calorieën die we er gister hebben aan gegeten er weer af verbrand.
Het avondmaal aten we samen met de Ohana. Dit was een makkelijke pasta, omdat we van plan zijn om op kreeft te gaan jagen. Er is ons verteld dat als je op de rand van het atol loopt tussen de zonsondergang en de moonrise dat er als het goed is kreeft moet zijn. Die komen dan uit hun holletjes om te gaan eten.
Dit betekende dus dat we een lang stuk door knie diep water moesten slenteren op jacht op kreeft. We zijn er denk ik wel 2 uur mee bezig geweest, maar zonder succes. We hebben nul kreeften gezien. We moeten toch maar wat meer informatie winnen bij de locals.
Morgen willen we weer kiten en foilen. Daarna hebben we een bbq op de planning. Gezellig met de vier boten waar we nu mee zijn. Ook weer tijd om rumpunch te maken.
Jeroen, Ollie & Daan
Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren. We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...
Reacties
Een reactie posten