Jeroen had weer brood gebakken. Dit aten we terwijl we langs het atol vaarde. Na het eten waren we bij de pass. Van ver konden we al zien dat er erg veel stroming staat. We konden dit zien, omdat er veel stroomrafeling stond. Dit kun je omschrijven als kolkend water. De stroomrafeling stond 100 meter van de pass af nog steeds. We besloten dwars hier doorheen te varen om te zien wat er zou gebeuren.
De boot draaide direct 90 graden en vaarde met de stroming mee. Dit was echt een heel gek gevoel. Hierna wouden we testen hoeveel stroming er stond dus vaarde we recht tegen de stroming in. Wij vaarde met 6 knopen door het water maar over de grond gingen we maar 3 knopen. De betekent dat we dus op dat moment 3 knopen tegen hadden.
Dit ging prima, want wij hadden de motor maar op 2000 toeren. Dus als het noodzakelijk is kunnen we altijd nog harder varen. We besloten dus door te varen en door de pass te gaan. Uit alle informatie die we hadden gewonnen wisten we dat in het midden van de pass de meeste stroming staat. Toen we het midden van de pass bereikten hadden we 5 knopen tegen. We gingen dus maar met 1 knoop vooruit.
Het voelde echt heel erg gek, omdat we gewoon niet vooruit kwamen. Dit drukt op alle knoppen in je brein, maar naast dat gek was verliep het allemaal soepel. Voor we het wisten waren we weer uit de pass en vaarden we richtig de ankerplek.
Na een uurtje motoren kwamen we bij een mooi beschut baaitje aan. We ankerden achter een catamaran. Zij nodige ons deze avond ook nog uit voor een drankje.
Morgen willen we het roer er onder uit halen. De sleeve die we in Curaçao er op hebben gezet is los gekomen. Gelukkig is het niet de eerste keer dat we dit doen dus we verwachten dat het soepel zal verlopen.
(Foto: onze afscheid foto bij Nukutavake)
Jeroen, Ollie & Daan
Reacties
Een reactie posten