Om in te checken moesten we naar het hoofdeiland van Gambier, Mangareva. Op dit eiland is ook de "hoofdstad" Rikitea. Naja in verre van wegen een stad, want het kent maar 2 hele straten. De hoofd bron van inkomsten zijn de zwarte parels. Deze worden op ontelbare drijvende parel velden gekweekt. Opletten geblazen dus, want deze liggen hier overal in het atol verspreid. Gelukkig goed te zien met daglicht want ze drijven allemaal aan kleine boeitjes.
We ankerde voor Rikitea naast de Senang. Die waren iets vroeger vertrokken en hadden al een mooi plekje gekozen. Wij hadden net mazzel want de buren van de Senang gingen weg toe wij aankwamen en zo liggen wij als eerste boot in het ankerveld. Lekker dichtbij de dinghy steiger.
De eerste stop was het postkantoor. Hier zit de geldautomaat van heel Gambier en dit is tevens de plek waar er een simkaart kan worden gekocht. Helaas blijkt de simkaart nogal duur en alles behalve goed te werken. We waren misschien net iets te duidelijk teleur gesteld, want de dame achter de balie gaf ons het wifi wachtwoord van het postkantoor. De internet snelheid is om te huilen, maar zo konden we in ieder geval wat dingen opzoeken en een whatsapp berichtje versturen. De aankomende tijd hebben we dus geen (goede) verbinding met de rest van de wereld. Dit gigantische satellietschotel waar we naast zaten is misschien ook net wat achterhaald. Elon kan hier nog wel wat geld verdienen. Voor nu doen we dus moeten we af en toe naar de kant voor internet en daar vooral niet te veel van verwachten.
Geduld is echter een schone zaak en zeker nodig op die eiland. Alles gaat hier relax en er is zeker geen haast. Het is hier zelfs zo relax dat alle gigantische afstanden in deze 2 straten tellende hoofdstad met de auto of scooter worden overbrugt. We zien hierdoor ook wat meer ronddingen bij de mensen dan op het vorige eiland Rapa Nui.
Om 14:00 ging het politie bureau open. Hier konden we inklaren. Geheel tegen onze verwachting in kwam om 14:00 een politie man aangereden en gooide het kantoor open. Het bleek dat deze jongeman ook vanuit Noord Frankrijk kwam en hier nog maar 2 maanden zat. Dat verklaarde een hoop. Na onze paspoorten te hebben bekeken en ons dossier nummer te hebben opgeschreven kregen we de melding dat hij ons niet verder kon helpen. Hij had namelijk geen internet toegang en we moesten later op de dag maar even terug komen. Zijn collega kon dan in de tussentijd ons dossier checken. Dit Dossier is voor ons ingevuld vanaf Nederland door Justin. Tijdens onze oversteek konden wij de benodigde informatie naar hem mailen en hij kon dit dan weer invullen op de site. Dat onze gescande paspoorten niet meer dat 4 pixels hadden en hierdoor geheel onleesbaar maakte schijnbaar helemaal niks uit.
Terwijl ons dossier gecheckt werd en goed gekeurd deden wij even bootschappen. De basis producten zijn best prima te betalen. Bloem, melk, pasta, boter ect. worden namelijk betaalbaar gehouden door subsidie vanuit Frankrijk. De rest is gigantische duur. Dat blijkt wel uit de prijs voor een klein potje pindakaas; 8 euro en 0.80cent per ei. Gelukkig ligt de boot nog goed vol met blik blik blik.
Morgen gaan we kijken of we internet kunnen scoren bij het supermaktje/barretje. Voor die tijd eerst maar eens ontbijten met een brood van de bakker vandaan. Om 04:00 's ochtends gaat die open en als je wat keuze wilt hebben moet je dan ook aanwezig zijn. Zeker op zondag, want dit is de enigste dag in de week dat ze croissants maken. We hebben nu al besloten dat ons dit niet gaan lukken.
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten