Doorgaan naar hoofdcontent

FP zoals het heurt

Geen orkaankracht windstoten meer, geen golven, geen ellende en geen stress om luiken die dicht waaien of spullen die door de tent vliegen. Frans Polynesië laat zich nu van haar goede kant zien, zoals het heurt. Het was wakker worden in een stille en vlakke baai met uitzicht op 4 idyllische strandjes vol palmbomen vol kokosnoten. Af en toe hoor je, gek genoeg, wel een geit of een haan kraaien. Die zullen vast ook Frans spreken en lopen hier los over het eiland.

De ochtend werd wel goed besteed. Ollie maakte ontbijt met bananen en grapefruit. Jeroen zette koffie en maakte de carburateur schoon van de buisboord motor. Daarna samen met Daan de hoes om het voorzeil getrokken. Daan deed nog wat sporten en heeft de film afgekeken waarvan hij het eind niet haalde gisteren.

Vara en Jean Pierre kwamen nog langs om wat leesvoer te brengen. Zo konden wij ook nog wat leesvoer doorgeven. Ze gingen even snorkelen bij het rif dicht onder de kust. Zo kwamen ze toevallig bij een palmboom waar de kokosnoten zo uitgepakt konden worden. Ze brachten een paar van die kokosnoten naar ons. Daan en Ollie leefde zich daarna uit met de machete. Gelukkig hebben ze alle vingers nog en zo hebben wij nu vers kokosnoot water, vruchtvlees en kokosmelk. Een van de doelstellingen van vandaag was om wat kokosnoten van het strand te halen. Nu hoeven we er niet zo veel zelf meer te halen.

Tijdens het open hakken van de kokosnoten op het zwemplatform deed Jeroen "even" het gasfornuis en de oven schoonmaken. Dit resulteerde in een ovendeur die helemaal uit elkaar lag en een nieuwe zelf gecreëerde oven deurhendel. Die laatste miste al een aantal jaar en zo had je altijd vuurvaste handen nodig als de over open moest. Een hele upgrade en onze oven/gasfornuis glimt weer.

Hierna was het tijd voor ons kokosnoot avontuur. Best raar om naar een strand te roeien waar tientallen kokosnoot bomen staan. Niet bereikbaar via land en dus eigenlijk van niemand, dus van iedereen zijn. We hebben hier nog 4 extra kokosnoten uit een boom gehaald. Natuurlijk ook nog eentje gedronken voordat we weer terug naar de Challenger gingen.

Zo was het tijd om deze baai te verlaten en naar de bewoonde zijde van het eiland te varen. De senang ging voorop. Het laatste stuk is namelijk letterlijke niet in kaart gebracht. Hierdoor moet je vertrouwen op mensen die hier al eerder zijn geweest. Zoals in ons geval Jean Pierre en Vara. Best spannend maar het ging helemaal goed. Nu liggen we in een baai met 6 boten. Wat een drukte ;)

Hier hebben we lekker gegeten en naar Clakson's Farm gekeken. Daan maakte een pittige sausje met kip(uit blik), aardappelen sperziebonen, Ui en knoflook. Hiernaast werden wraps en rijst gemaakt.

Morgen gaan we met Jean Pierre en Vara naar de kant om wat fruit te halen. Een lokale dame verkoopt hier namelijk haar eigen fruit en dit kan alleen gekocht worden als dit van te voren word aangegeven. Fijn dat de Senang hier al iets langer dan ons is.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

Zinken

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

Week 1 oversteek Sint Helena naar de Azoren

Deze week staat tussen onze meeste spectaculaire weken uit ons leven. Niet dus…. Er is niet veel gebeurd, maar toch hebben we een hoogtepunt en twee dieptepunten. Laten we met het mindere beginnen om daarna goed af te sluiten. Schavielen dat is een van de grote boosdoeners van het lange afstand varen. Als je een paar uurtjes gaat varen in Nederland kunnen lijnen ook schavielen, maar tijdens z'n lange tocht is het veel extremer. Op Zaterdag ochtend 16/08 rond de klok van 7 zat Jeroen heerlijk buiten een kopje koffie te drinken, totdat die een grote knal hoorde. We vaarde op dit moment met de genua 3 uitgeboomd aan bakbaard, genua 1 uitgeboomd aan stuurboord vliegend gehesen en met het derde rif in het groot zeil tegen het rollen. Genua 1 hadden we vliegend gehesen. Dat betekend dat die niet in de track van het rolreef systeem zit, daar zat de genua 3 in. Doordat het zeil niet in de track zit, beweegt het een stuk meer dan normaal en dat resulteerde in een grote knal en een zeil in h...