Gedurende de nacht ging de wind iets meer liggen en namen de golven af. Zo kon Ollie om 0700 de genua weer uitrollen en vlogen we met 7 knopen richting Pitcarin. Wat een verschil met gisteren. Je kan het soms bijna niet geloven hoe veel er kan veranderen in een paar uur. Van een een verschrikkelijke stijle zee met kruisende golven naar een zee met een lange deining en wat vriendelijke golfjes die af en toe wat water opspatten.
Door onze tactiek met een nachtje zeilen zonder voorzeil en het opknappen van het weer was het leven aan boord een stuk beter. Dit betekende dat iedereen weer heerlijk heeft geslapen om de misgelopen uurtjes weer in te halen. Jammer dat de boot vol hing met natte kleren en handdoeken. Dit zorgde dan weer voor die heerlijke geur van natte hond.
Om 0800 ging ook het grootzeil weer omhoog en zo hebben we heerlijk gevaren vandaag. De zon heeft ook goed zijn werk gedaan en hierdoor zijn alle kleding stukken en handdoeken weer droog. De boot is ook weer helemaal goed doorgewaaid en zo is de natte hond ook uit de boot verdwenen.
De wind zou gedurende de dag al wat afnemen maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Hopelijk blijft de wind staan vannacht. We zitten niet te wachten op een nacht met klappende zeilen. Tja dat was dus te vroeg gejuicht… tijdens het typen van dit verhaaltje is de wind een stuk afgenomen en is het klappen van het gootzeil al begonnen. Daar gaan we zo wat aan doen.
We hebben de tijd ook weer verzet vandaag, we hebben nu UTC-7 aan boord. Dit houd natuurlijk ook in dat er nog een uurtje extra verschil is met Nederland. We zitten nu op 8 uur tijdverschil met Nederland. Op Pitcairn doen we het laatste uurtje en dan zitten we in UTC-8, dus 9 uur tijdverschil met Nederland.
De grote vraag is of we Pitcairn wel aan kunnen doen. De voorspellingen geven na morgen weer veel wind op. Gelukkig in de rug, dus we kunnen lekker met het windje mee varen. We houden de voorspellingen goed in de gaten, want ze veranderen nog steeds met het uur. Mocht er nu te veel wind staan om te stoppen bij Pitcairn dan varen we lekker met de wind mee naar de volgende bestemming. De Gambier eilanden. We zouden het allemaal wel heel erg jammer vinden als we niet kunnen stoppen. Helemaal omdat we een missie hadden om de familie geschiedenis van Ollie uit te pluizen. Die heeft namelijk familie die afstamt van de muiters van de Bounty en zo dus van de mensen die nu op Pitcairn leven.
Daan maakte als lunch vandaag een salade met avocado, komkommer & tomaat. Ollie maakte hier french toast bij en zo hadden we een lekkere lunch.
Savonds maakte Ollie en pasta. Erg lekker met uitgebakken spam.
De cijfers van 1200
Bananen: 0
Vissen: 0
Mijlen afgelegd: 114
gem. Snelheid: 4.75
Mijlen te gaan: 505
motor uren: 0
Morgen gaat de wind weer helemaal draaien, dit houd vaak in dat er niet heel veel van zeilen terecht komt. We gaan het zien.
Ollie's Engels Corner
It's been a bumpy couple of days here on the Challenger. The wind has been up to a strong breeze, changing direction frequently. This raises disturbed seas, consciously intent on creating an obstacle course for the boat to negotiate. "Negotiate" means sometimes riding calmly over the waves, and sometimes launching into the air off the back of a steep breaker and slamming directly into the next oncoming wall of water. The latter is not particularly fun, shaking the boat and everything/everyone on it with every jump. Yesterday morning Jeroen discovered a decent amount of water in one of the forward bilges, caused by a leak from the anchor locker. Not a disaster situation, but all of Daan's clothes soaked in salt water and hence the saloon turned into a clothing jungle as everything was hung up to dry. The smell onboard has been… special. Sweat, boys, sauna, salt - some words to help paint a olfactory picture.
Today the wind turned fair and we've been beam reaching in a flattening sea, a blessed relief from the past couple of days. The break may be short lived, as the forecast predicts strong winds from the coming days, so the fun will surely continue. The ocean here seems so random, a world away from the reliable trade winds of the north Atlantic. The sea changes form completely in a few hours in a way that makes it feel like a much smaller body of water. The long swells coming up from the south are a reminder of the "roaring forties" down there, and the gales that we're happy to be avoiding.
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten