De boot lag zo rustig in het water dat ons magnetische schaakbord nogal overdreven was en dat er heel normaal pushups en situps gedaan konden worden.
Jammer maar helaas ging de wind voor het avondmaal uit. De oceaan werd stiller als stil en zo veranderde het oppervlakte van het water in een spiegel. Het leek wel of we in een bad met olie vaarde.
De spectaculaire zonsondergang was het hoogte punt van de dag. De lucht kleurde van blauw naar geel tot roze/paars. De oceaan reflecteerde deze kleuren fantastisch zodat de lucht en de zee vloeiend in elkaar overliepen. Wat is moedernatuur toch mooi.
Kwa eten hebben we ook weer niks te klagen gehad. Daan maakte tosti's in de middag en Ollie maakte er een shake bij. Jep weer met bananen. Het bijzondere is dat we allemaal nog gewoon naar het toilet gaan, dus jullie hoeven je geen zorgen te maken.
We hebben nog steeds geen genoeg van alle bananen. Zodoende maakte ollie nog een bananenbrood. Die is natuurlik weer veel te lekker en we vragen ons af of een van ons nog een stuk voor morgen kan bewaren.
Als avond maal hadden we pasta, genoeg voor 4 a 5 personen maar netjes soldaat gemaakt door 3.
De cijfers van vandaag:
13 banenen.
38 mijl in 24 uur. Dat geeft een gemiddelde van 1.6 knopen.
We hadden deze middag nog 1032 mijl te gaan tot Pitcairn, met mogelijke stops op Ducie en Henderson eiland. De Senang is vandaag aangekomen op Pitcairn, we zijn benieuwd naar hun ervaringen. Ze trouwens naast een andere Nederlandse boot de Ohana.
Voor deze oversteek van ruim 1000 mijl moeten we maar liefst 3 keer de klok een uur verzetten. Dat houd in dat het tijd verschil met Nederland steeds groter word. Vandaag dezen we het eerste uur en zitten we op UTC-6. Dat is dus 7 uur tijdverschil met Nederland. Op Pitcairn is dat strak 9 uur tijdsverschil.
Voor morgen hebben ze wat vind voorspeld. Het is niet veel, maar we hopen dan eindenlijk weer een stuk echt te kunnen zeilen. Voor nu dobberen we met een puntje grootzeil voor de stabiliteit de nacht in.
Ollie's Engels Corner
All is still and quiet on the pacific. Challenger gently rolls her way through the night, with a scrap of mainsail more to absorb some of the movement of the boat than push us forward. Occasionally through the day the wind stirs to something more than a whisper and we make some miles through the ever flattening sea. When it's this calm, the concept of a storm seems so far away that it's impossible to picture. A variety of strangely shaped little creatures flow past the boat; disk-like jellyfish the size of a coin, wriggly bits of algae, but no fish. The lack of movements means we can do some exercise on deck, and even get a few laps of the boat swimming for some cardio. The cardio is needed to try and work off all those bananas. Today's tally is a measly 13 between the three of us. 6 of those in a banana bread, which will disappear before the morning. Daan kindly welded some pasta to the pan for dinner, which went down a treat.
For dessert tonight we had a special treat. The sea becoming ever more glassy as the swell dies even further, reflects the sun, the clouds and the moon so clearly, like a warped mirror at the fun fair. The sunset colours surround the boat, extending below the horizon and reflecting off the oil-like sea, which lights up and falls dark with every passing wave under the hull. We are in a special place.
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten