Doorgaan naar hoofdcontent

Wat fijn, Tonijn!

De ochtend stond weer in het teken van brood bakken. Gelukkig hadden we nu een goed resultaat. Een luchtig en knapperig brood kwam rond 12:30 uit de omnia oven te voorschijn.

We hebben gelukkig weer goed contact met onze buddy boot. Alleen kruizen de mailtjes elkaar soms, dit kan soms best verwarrend zijn. De Senang, onze buddy boot zat on 12 uur vanmiddag 173 mijl voor ons. Nu aan ons de taak om een beetje in te lopen. We doen in ieder geval goed ons best. We hebben de laatste 24 uur 168 mijl gevaren. Dat geeft een gemiddelde snelheid van 7.0 knopen. Het leven aan boord was ook nog redelijk oké. We liggen echter wel heel schuin. Dat maakt het leven een stuk minder prettig. Alle simple taken zijn echt een opgave.

Bijvoorbeeld, het broodbakken is normaal al een heel karwij. Maar op een boot die aan de wind hangt is het pas echt een kunst. Zelfs het eten van het brood is een hele uitdaging. Je komt eigenlijk altijd een hand te kort.
Snij een plakje boord af, dan gaat het plakje brood er vandoor. Wil je het plakje brood pakken. Tja dan moet je of het mes loslaten of het brood. Om daar later ook weer achter aan te gaan. Daarna moet je er wat op smeren. Weer handen te kort.. je hebt een mes, smeersel en het boord in bedwang te houden. Gelukkig gaat het eten daarna vaak wel prima. Alleen vliegen dan het brood, de boter, de jam, de pindakaas, de pot sandwich spread, de muisjes, de borden en alle messen door de boot. Gelukkig was Daan een goede keeper, en hield die op creatieve wijze al de spullen op tafel.

De middag stond in het teken van vis… Na het eten was het zo ver, we hadden eindelijk beet! Er kwam een mooie tonijn uit het water. Niet overdreven groot maar wel een mooi formaat om met ons drieën van te eten. Jammer dat we in het proces van schoonmaken, Daan's mes zijn verloren en daarna nog een emmer. Gelukkig dreef de emmer, en wilde we hem weer ophalen. Dit is jammer genoeg niet gelukt. Voordat we konden omdraaien wilde we de vislijnen naar binnen hebben. Ollie deed er 1 en Daan de andere. Ollie had zijn lijn net binnen toen Daan begon te klagen over de lengte van de lijn. Daarna was die lijn ook opeens nog erg zwaar. Tijdens het binnenhalen van de laatste 5 meter ving Daan nog een Tonijn! geheel verbaast was Daan wel. Net omdat de lijn ergens achter bleef haken ofzo… nooit bedekkende dat dit een vis kon zijn.
Jammer konden we door de 2e vis niet omdraaien en hebben we de emmer niet meer terug gezien. Mooi kut dat we die in de zee hebben achter gelaten. Hopelijk vergeeft koning Neptunus het ons.

We hebben erg lekker gesmikkeld van de vis 's avonds. Ollie had Ratatouille gemaakt, met rijst en hiernaast de gebakken vis geserveerd. Wat kan het leven toch goed zijn.

Na het eten, voordat het donker werd hebben we nog snel even de genua gewisseld. De grote 150% genua 1 er af en de normale 100% genua 3 er op. kwa boot snelheid hebben niks tot weinig verloren en zo kunnen we veel meer wind hebben. Het wisselen ging trouwens erg vlot, erg fijn zo midden op de plas. Binnen een half uur was het zeil gewisseld. Het opvouwen en drogen komt later wel.
We hebben trouwens meer te drogen. Het grote luik voor in de boot, is wat aan het druppen. Niet fijn, maar er kwamen ook wel bakken water over vandaag. De golven rolde af en toe tot aan de buiskap over dek…

Morgen hebben we niks bijzonders op het de planning staan. Wie weet vangen we weer een visje en hopelijk hebben we weer wat zon. Vandaag hebben we het redelijk goed gedaan. Bijna net zoveel opgewekt als we hebben verbruikt.

Ollies Engels Corner

A morning of mile munching was followed by a slightly more exciting evening. Blessings continue to rain down on SV Challenger in the form of fish. One cute little tuna was tempted by Jeroen's XL Glitter Squid, and the ocean received one bucket and one knife as compensation. As we pulled in the second line to turn around and take back the bucket, Daan yelped his surprise at feeling weight - it must be caught on something! The sea floor? A whale? A shopping trolley? No - another slightly bigger and equally as pretty tuna, come to join its brethren on the bald boys dinner plates.

After a dinner of fish with some of the remaining veggies, we decided to swap out the 150% genoa that's been shooting us along for the more sensible 100% foresail. The boys worked like a well oiled machine, the sail change was smooth and uneventful .This was definitely a good decision, as with significantly less sail area the boat is still cruising around 8 knots, and we will all feel much more relaxed headed into the night.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...