Het belangrijkste is dat Ollie zich goed genoeg voelde om te vertrekken. Nog niet helemaal fit, maar het eten blijft waar het hoort. Nu vooral nog erg moe. Kleine beetjes eten en veel slapen is de oplossing. Dat beamen de twee ervaringsdeskundigen aan boord ook.
Voor nu blijft Ollie dus uit de wacht en heeft maar 1 taak: weer helemaal fit worden.
Gelukkig is het eerste stuk voor de wind. Hierdoor blijft het leven aan boord heel relax. Het slingeren en stampen op de ankerplaats is dan ook maar ellende.
Voordat we vertrokken hebben we eerst Vara en Jean Pierre uitgezwaaid. Die vertrokken deze ochtend direct na het ontbijt. Wij hadden nog wat meer tijd nodig. Was Ollie ok genoeg? Bleef het eten binnen ?
Hierdoor hadden Daan en Jeroen nog even de tijd om de laatste schelpjes van de kiel te halen en de koelkast te ontdooien en schoon te maken.
Na de lunch met tosti's kaas / tomaat was het zo ver. De wind was al wat aan getrokken en we lagen ook niet echt op een gunstige plek. Perfecte timing om te vertrekken. Nadat we anker op zijn gegaan hebben we eerst nog een half uurtje gemotord. Zo waren we weg van de wind verstoring van Taboga.
Het groot zeil werd gehesen met een dubbel rif en de genua werd uitgerold.
Met een dikke 6 a 7 knopen door het water vlogen we de baai uit. Samen met de stroming was dit dus 8 a 9 knopen!! Wat een snelheid. Gelukkig een rustig zeetje.
We hebben al tallozen dolfijnen gezien! Een goed teken voor het begin van de oversteek.
Het grootzeil is nu gestreken en we varen nu alleen nog met de genua. De wind is 6 Beaufort dus we gaan nog steeds als een raket. (Rond de 7 knopen). Daan is momenteel bezig met het maken van een groene curry en na het eten gaat Jeroen even liggen.
Was is het leven toch weer goed op de Challenger en wat is het toch fijn om weer onderweg te zijn!
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten