Ollie heeft een heerlijke surf sessie gehad met 2 van onze buren en 1 locale bewoner.
Toen hij om 11 uur weer terug aan boord stapte was het nog dood stil op de boot. Gelukkig werden de beide heren snel wakker en zo kon er geluncht worden.
De afspraak om 1300 stond nog steeds. Er moet namelijk gevoetbald worden. Waar? Eigenlijk geen idee, Ja op het eiland ergens en zo groot is het hier niet.
Hiermee zullen we vandaag ook weer voor het eerst in weken een voet aan de wal zetten. We kunnen niet wachten, maar eerst pizza tosti's alla Daan. Er moet natuurlijk wel wat eten in de van voor de wedstrijd.
De tocht naar binnen toe, dus met ons kleine bootje naar de wal was nogal spannend. De surf spot is namelijk onderdeel van de ingang naar het kleine vissershaventje. Hier breekt de gigantische lange deining over de gehele breedte van het kanaaltje. Dat is nogal een uitdaging met 3 man in onze kleine dinghy.
We maakte dan ook de fout om net iets te ongeduldig zijn. We wachten te kort en waren eigenlijk al onderweg naar binnen toen er een grote golf aan kwam. Gelukkig brak de golf niet en konden we snel omdraaien voor de volgende nog grotere golf voorbij kwam. Dat was de juiste beslissing, anders waren we zeker over de kop geslagen.
Vol met adrenaline gingen we daarna tussen de daarop volgende kleinere golven surfend naar binnen toe.
Het bootje werd vast geknoopt tussen de locale vissersboten en we deponeerde ons afval van een maand in de vuilnisbak. Het zal jullie misschien verbazen, maar dat is maar 1 klein 20 liter zakje per week.
Lang hoefde we niet zoeken naar het voetbalveld. Dit zat namelijk direct aan de vissershaven. Het enige wat tussen de haven en het voetbalveld zit, zijn 2 standbeelden en een weg. Dus even om het bizarre plaatjes volledig te schetsen. Vanaf het voetbalveld kijken de langs een Moai (een typisch Paaseilands standbeeld met een groot hoofd🗿), over de vissershaven met daaraan de gelegen surf spot, vol surfers en bodyboarders. Daarachter ligt dan weer de Challenger dobberend in de eindeloze stille oceaan als 1 van de 5 boten die momenteel op Paaseiland zijn. Van de locale autoriteiten hebben we te horen gekregen dat er per jaar maar 20 tot 25 boten zijn die naar Paaseiland zeilen. Hoe gaaf is dat! Om 1 van die zeilboten te zijn.
Tegen het einde van de voetbal wedstrijd kwamen Jean Pierre en Vara naar de wal. Die hadden ook al een spannende tocht naar binnen toe. Jeroen is samen met Jean Pierre door de stromende regen even een rondje door het dorp gelopen. Opzoek naar een huurauto bedrijf, een gids en naar de informatie balie voor toeristen.
Alle historische en bijzondere plekken op het eiland zijn alleen maar toegankelijk onder begeleiding van een gids en met een ticket van de nationale parken. We zijn benieuwd hoe erg dit in de papieren gaat lopen.
Om bij te komen van de wedstrijd besloten Daan en Ollie wat te gaan drinken en eten bij een van de locale surf scholen. Hier was ook wat internet en zo kon er gebeld worden met het thuisfront.
Jeroen en Jean Pierre sloten hier later aan. Die hebben de eerste informatie binnen, nu is het afwachten op een berichtje van een van de locale gidsen. Daarna kunnen we de rest van de tour plannen.
Voordat we weer terug naar de boot gingen hebben we een van de locale supermarkten bezocht. Deze was heel netjes, en bijna alles is hier te krijgen. Iets wat aan de dure kant, maar we hadden niks anders verwacht.
We hebben ons zelf getrakteerd op afbak pizza's 🍕
De tocht terug naar de boot was weer goed spannend. Gelukkig was onze timing goed en zo konden we tussen de sets berekende golven door. Dat moet ook echt, want de brekende brekende golven zijn 3 meter hoog. Groot genoeg om de Challenger op zijn kant te gooien, dus daar moeten we bij weg blijven met onze kleine dinghy.
Op de boot hebben we heerlijk onze pizza's opgegeten. Dit terwijl we een film keken.
Wat een bijzonder goed geslaagde eerste dag op Paaseiland! Morgen waarschijnlijk surfen en de boot een beetje schoonmaken 🧽
Ollie's Engels Corner
Easter Island, the tiny rock in the middle of the Pacific, has provided the most amazing arrival day possible. While Jeroen and Daan slept through the morning like bald babies, Ollie prepared one of the surf boards and paddled the 5 minutes from the boat to the nearest surf break. With the long powerful swell rolling in from the west, and with the locals surfers going to their day jobs around 9am, this beautiful point break was providing the morning workout from Ollie's daydreams.
This swell was great news for surfing, but not such great news for the dinghy ride ashore. After a quick lunch the we jumped in the dinghy and braved the passage to the fisherman's dock. This landing is no joke, with the bigger waves breaking in the deep channel that the we must motor through to get in. So, after watching the waves for a couple minutes, we decided on the moment to go, and just as we powered up the outboard looked behind to see a wall of water steaming towards us like a train. Quick mental calculations of dinghy vs wave odds resulted in us spinning around and heading back out. And just as well, because this clean up wave was the biggest we've seen, and no doubt would have crushed us in its foamy jaws. With adrenaline pumping, we waited a bit longer and chose another moment, thankfully well timed as we made the minute dash inside to safety and dry land.
Nails bitten and bums clenched, the boys stepped ashore for the first time 25 days immediately onto a football pitch in honour of our shared Sunday morning heritage. Ollie and Daan are making a collection of the world's most special footballing locations, and this astroturf lined with Moai and framed by surf is up there with the best. After finding Camilo our - immigration officer from the previous day, who invited us to come play with his team - we donned our boots, and after less than 100 steps on the island began playing our first game of 11 a side football in over a year. Needless to say, after a month of lounging around on a boat our stamina was not top notch, but we gave a valiant effort wearing boyish grins on our faces the whole time. I don't think any scouts were watching, and if they were I don't think we would have impressed them much, with Daan and Ollie both missing golden opportunities to score. But no me importa, and after 75 minutes the game ended 3-3. The kindness of the locals in inviting us to their game endeared us to the island immediately we feel blessed to have such a unique welcome to Isla de Pascua.
After rendezvousing with our friends from Senang we hid from the torrential rain in a surf cafe to get some internet and a reveal our shaved heads to our shocked families. Here Ollie had a chance encounter, realising that the waitresses at the cafe had a mutual friend in the freediving world, proving that the world is really teeny tiny. Beers were enjoyed by all and Jeoren and Jean-Piere shared their research about island tours. Then a quick visit to the supermarket and a hair raising trip back through the surf saw everyone back in the boats, thoroughly tired and thoroughly satisfied with the days events.
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten