Doorgaan naar hoofdcontent

Rapa Nui

De dagen beginnen hier al flink langer te worden dan we gewend zijn na een jaar Caribisch gebied. Het daglicht bezint wel al vele malen later dan bij het vertrek vanuit de Panama. Hierdoor is het nu nog schemer donker om 08:00. Dit komt natuurlijk omdat we zo veel westerlijk zitten. We zitten ook veel zuidelijker en hierdoor zijn de dagen lang. Het is in Nederlands, het noordelijk halfrond winter, dan is het hier in het zuidelijk halfrond zomer.

De vagen contouren van Paaseiland werden met het daglicht steeds duidelijker. Wat we zelf verwachte weten we ook niet maar hopen natuurlijk op de grote stand beelden, de hoofden, langs de hele waterkant. Ze waren moeilijk te spotten, maar we zagen inderdaad de grote standbeelden in de verte.

Rapa Nui, Isla de Pascua, Paaseiland we zijn er. Na een nacht dobberen op zee lieten we om 10:00 het anker vallen in op de aangewezen plek van de autoriteiten. Wij hebben namelijk via de marifoon contact met hun gehad en zij stonden erop dat we op deze plek ankerde. Het is hier wel 25 meter diep, met onze 60 meter ketting liggen we op het moment goed genoeg. Mocht het gaan waaien dan moeten we misschien 20 meter lijn aan de ketting komen.

Het eiland is heel anders dan dat we tot nu toe hebben gezien. Het is een mix tussen de Azoren en de Caribische eilanden. Veel heuvels, vulkanen en groen met gras en (palm)bomen. Vanuit onze ankerplek kunnen we de bekende standbeelden zien. Ze zijn overal, zelfs onderwater hebben we ons laten vertellen. Het beeld onderwater zou vast zijn neer gelegd door de duikscholen, maar gaaf is het wel. Het is ook nog eens dichtbij de boot, dus we gaan hier zeker freediven een deze dagen.. Naast de standbeelden hebben we ook uitzicht op een surfspot. Ollie wordt helemaal gek en wil graag, heel graag surfen.

Het inklaren ging makkelijk. Het was wel wat druk. 6 mannen met tassen en vele papieren stopte aan boord. Het maakte iets indruk maar gelukkig was het snel gepiept. De verse producten zouden we niet mogen houden, maar de limoenen en de knoflook waren niet gevaarlijk genoeg. Zo waren de mannen weer verdwenen, maar niet voordat Ollie en Daan met de immigratie meneer hadden afgesproken om morgen te gaan voetballen.

Na een middag opruimen en schoonmaken op de Challenger hebben we geborreld met de Senang. Fijn om na dagelijks contact elkaar weer te zien. Morgen gaan we samen onderzoeken wat de mogelijkheden zijn voor alle uitstapjes op het eiland.

Nu eerst nog een borrel om te vieren dat we deze grote tocht zonder brokken zijn door gekomen. Morgen komen we met alle cijfers. De gezeilde afstand, gem snelheid enz.

Ollie's Engels Corner

Going into yesterday morning we were hoping to make the final 150 miles of the passage and make Hanga Roa by nightfall, but this didn't quite happen. Attempting to make the magical 5.6kts we needed to stay on track, we set up the gennaker and had some good practice light wind sailing. But we quickly realised we were not going to make landfall before dark we resigned to a day of playing with the drone and stalling the boat to arrive the next morning…

Which we did, and now are at anchor off the west coast of the island, watching the long swell roll underneath the boat and crash on the shore in spray-framed waves that are begging to be surfed. The boat needed some post sail care so we have spent the day cleaning and the evening drinking one or two or three or more beers with our friends on Senang. Panama to Easter Island is a success and we will be sleeping sound tonight. Challenger is not moving.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...