We zijn de nacht door gekomen zonder windstiltes of buien met wind! De wind is redelijk constant gebleven tussen de 14 en 17 knopen. Heerlijk zo een rustige nacht. Heerlijk kunnen slapen terwijl de Challenger onder dubbel gereefd grootzeil en genua 3 toch mijlen bleef vreten. We hebben de afgelopen 24 uur een hele nette 159 mijl afgelegd. Dat geeft een gemiddelde snelheid van 6.6 knopen.
Er was roering in de bakkerij deze morgen. Gisteren heeft de bakker beloofd een noten en rozijnen brood te maken. Iets nieuws en dat zonder een speciaal recept. Gewoon noten door het beslag. 1/2 cup Walnoten en 1/4 cup amandelen. daarna nog een 1/2 cup rozijnen er door heen. Daarna kneden, vouwen en laten rijzen. Tja en dit ging allemaal heel netjes. Een mooi gevuld deeg dat prima begon te rijsen. Maar toen, de kleur veranderde langzaam. Tot grote verbazing van de bakker begon het brood steeds donkerder te worden. Van mooi licht, naar grijs. Vlak voordat het de oven in was het op sommige plekken zelfs paars uitgeslagen?!? Un grande catastrofe, riep de bakker lachend. Het zou vals nog wel lekker smaken. De rozijnen gaven hun kleur af en misschien was het toch verstandig geweest om de rozijnen pas toe te voegen bij de laatste stap.
Het paars uitgevallen brood ging de oven in en bakte netjes goud bruin af. Mooi van de buitenkant, maar van binnen? ja hoor nog steeds een bijzonder onsmakelijke paars / grijze kleur.
Het rook echter heerlijk, maar waren toch iets wat huiverig om het te proeven. Eerst een klein stukje… alleen wat boter of geheel naturel. De geconcerteerde en vertwijfelde blikken veranderde langzaam. Langzaam maar zeker kwam er een lach te voorschijn en werd het brood goed gekeurd. Als 3 blije eieren, genoten we van het brood. Boter, honing, pindakaas, kaas, jam en suiker werd er als beleg op gedaan. Het vage paarse noten brood. Goed verkopen zal die niet, nou misschien tijdens Halloween, maar het is zeker voor herhaling vatbaar.
Morgen staat er een suikerbrood op de planning. Tja hoe moet dat? geen recept, geen idee... Het zou vast niet erger kunnen zijn dan een Paars uitgevallen noten rozijnen brood.
Voordat we het brood aanvielen, kwamen we nog in een flinke bui te recht. De wind werd een dikke 6 bft en we schoten vooruit. Regen sloeg tegen het dek en het buiswater vloog ons om de oren. Natuurlijk vaarde we op dat moment net langs een hongerige Mahi Mahi. Beet… Challenger surfte met meer als 8 knopen van de golven af. Deze snelheid zorgde er voor dat de vis uit het water werd getrokken en achter de boot aan stuiterde. Voordat we alle voorbereidingen konden treffen om de vis veilig binnen te halen was het kwaad al geschiet. De vis was was ontsnapt, maar er hing een grote bos visdraad achter de boot.
We zijn wel iets meer als even bezig geweest om de vislijnen weer uit elkaar te krijgen. wonder boven worden is er geen schaar nodig geweest. De vislijnen lijken alle 2 niet echt beschadigd en hingen hierna gewoon weer achter de boot. Helaas zonder succes.
Na het brood, haha, ja zo praten we aan boord ook. Het is toch elke dag nog het hoogte punt. Was de wind nog wat afgenomen. We rolde het voorzeil in zodat de hoeveelheid buiswater werd beperkt. Zo hebben we met behulp van een tube sikaflex getracht het voorste luik lek vrij te maken. Helaas niet geheel succesvol, want in het begin van de avond hingen er 3 druppels binnen aan het luik. Gelukkig kan het alleen maar minder zijn geworden, dus we houden goede moed. morgen overdag maar eens kijken hoeveel minder de lekkage nu echt geworden is.
Daan heeft vandaag weer een potje schaken gewonnen van Ollie. Voor de rest van de dag werden er sudoku's ingevuld, boeken gelezen, muziek geluisterd en verbeter punten voor de Challenger Versie 2.0 op papier gezet. Tot onze stomme verbazing scheelt een meter waterlijn bijna een knoop in theoretische bootsnelheid! met de formule
Het avond maal was nasi, met sate saus en een gebakken eitje. Cheff Ollie had goed zijn best gedaan. We genoten heerlijk van dit avondmaal terwijl de zon onder ging.
Ollie's Engels Corner
Fish. We want fish. Every morning I say a little prayer for fish. I let the line out a little further, watch a little harder for signs of a silver flash behind the boat. Today the praying seemed to have some kind of effect, but maybe I was praying to the wrong god. There are lots of good moments to catch a fish, but the middle of a rain and wind squall is not one of those good moments. So it came as no surprise to see the golden body of a dorado thrashing behind the boat as me and Jeroen hid from the lashing rain underneath the spray hood, the wind picking up by 10kts. Neither of us brave or stupid enough to attend to the lines while the the heavens were open and wind was howling, we waited patiently, watching as our dinner-to-be leaped and summersaulted, doing his best to weave a web of our carefully prepared lines. By the time the weather had passed and we crept out from our hiding place the lines were suspiciously slack and it seemed that, ungrateful for our offer of delicious pink plastic squid, Mr Mahi Mahi had departed from the scene, leaving our lines fish-less and a tangled mess. So the mornings activity was working our way through a mesh of monofilament, discovering new never before seen knots and successfully solving the puzzle of undoing them. All the while I imagine a particularly juicy family of tuna circling the boat and grinning salty grins at us. Obviously, that was the only fish action of the day.
But things picked up on the food front at lunch, with Jeroen's purple mystery bread, which despite its questionable appearance was a delicious nutty loaf, if a little grey. An afternoon of sealing hatches (and Jeroen's teeth) and more chess success for Daan put the mornings fishy business out of our minds. But I will be dreaming of fish fingers tonight and the lures will be out at sunrise tomorrow.
Daan, Ollie & Jeroen
Reacties
Een reactie posten