Doorgaan naar hoofdcontent

Brownies

Het is hier net wat na 10 uur 's avonds. De maan schijnt over de oceaan en er zijn wat wolken op de horizon. De wind is vandaag zoals voorspeld afgenomen en ook nog wat ruimer geworden. Het grootzeil is hierdoor weer volledig gehesen en zo glijd de Challenger met 6.5 knopen in 12 knopen wind over de rustige oceaan richting Paaseiland. De jongens liggen te slapen en Jeroen heeft net heerlijk in de kuip van een bakje koffie en een stuk brownie genoten. Wat kunnen de simpele dingen een mens toch gelukkig maken.

Deze ochtend was de bakkerij weer geopend. Jammer dat de wind andere plannen had. Rustig een brood bakken zat er niet in. Sinds vannacht hebben we allemaal buien om ons heen. Hierdoor hebben we draaiende winden en een variërende windkracht tussen de 3 en 25 knopen. Zo moeten we opeens weer actief zeilen en blijven we bezig met het trimmen van de zeilen trimmen en het sturen van de boot.
Tussendoor werd er ook nog even een brood gebakken. Dit keer wel met een nieuw recept. Het brood wordt nog steeds met een sourdough starter gemaakt, maar deze starter is nu een droge variant. Hierdoor hoeven we de starter maar na elke 5 broden weer te "voeden" en dat scheelt een boel werk. Elke dag gebruiken we en beetje van de starter om een Levain te maken, dit staat een nacht en wordt dan 's ochtends als basis voor het deeg gebruikt.
Het nieuwe recept is geslaagd want we hadden een lekker brood. Met de lunch trokken we ook een bik ragout open. Een keer wat anders en erg lekker op een vers broodje met wat mayo en mosterd.

Na de lunch werd de huis bakker afgewisseld door een engelse bakker. Zo werd er in plaats van brood een heuse brownie cake gebakken. Veel te lekker. De grote vraag is, wie kan er het langst van genieten en wie heeft zijn deel al op tijdens de eerste nachtwacht.
Nadat de bakkerij gesloten was en de afwas was gedaan. Kon de aandacht weer naar het zeilen. Afwassen moeten we doen met een losse grootzeil schoot. Zo liggen we bijna recht op en kan het water uit de wasbak wegstromen door het putje. Tijdens deze taken verliezen we toch al snel 2 a 3 knopen boot snelheid en dat is natuurlijk niet wat we willen.
De winds was gedurende de ochtend constant geworden en de bewolking om ons heen oogde vriendelijk. We haalden de laatste rif uit het grootzeil en de Challenger kwam weer in beweging. Voor het eerst op de Challenger werd de cunningham in werking gesteld. Dit kan bij ons gerealiseerd worden door de lijn van het 3e riff te gebruiken. Voor de zeilers; nu kunnen we op een effectievere manier de spanning van het voorlijk van de grootzeil regelen. Hierdoor kunnen we beter de profielvorm beïnvloeden zonder dat we bovenin het zeil het achterlijk dicht trekken.
Leuk om mee te experimenteren. Hierna hebben we nog gekeken na een betere schoot hoek voor de genua. Bij ruimere koersen is het nu niet mogelijk om hem geheel effectief te gebruiken. Een taak waar we ons alle 3 mee bezig hielden en wat nog niet is afgerond. We hebben wat ideeën. Morgen gaan we eens kijken of we een barber haul kunnen creëren of dat we de schoot geheel anders laten lopen.
Dit past allemaal geheel in het straatje van de kapitein en hier geniet hij dan ook gigantisch van. Er zijn vandaag gigantische afstanden afgelegd, en dat alleen maar door naar het voordek er weer terug te lopen.

We hebben sinds vandaag ook weer contact met onze buddyboot. Alles gaat goed met ze. Maar wij waren toch wat ongerust na meer als 48 uur niks te hebben vernomen. We hadden zelfs de broer van Jeroen ingeschakeld om te kijken of hij via whatsapp contact kon maken met de Senang. Gelukkig wekte dat en kort daarna kwamen ook bij ons alle emails te binnen. Ook de emails van de afgelopen 2 dagen. Die waren dus ergens blijven hangen. Ze hebben een stukje ruimer gevaren als dat wij hebben gedaan en zitten een stuk meer naar het westen. Ze hebben ongeveer 140 mijlen minder te gaan tot Paaseiland dan de Challenger. Wie weet kunnen we de komende dagen nog een beetje op ze inlopen.

De cijfers van 12:00 vandaag:
Dag afstand: 147 Nm
Gem. Snelheid: 6.1 Kn
Afstand tot Paaseiland: 1222

Ollie's Engels Corner

Life in the South Pacific continues aboard Challenger. A squall-filled night evolved into a day of improving conditions with a gentle sea and consistent F4 breeze on the beam. Jeroen has been scampering over the deck all day, making sure his baby is perfectly trimmed. The afternoon's entertainment involved a group effort in trying to find the best angle for the jib, using a variety of blocks and lines. Tomorrow a low friction ring will be hunted down from inside Ollie's cabin and used to get the optimum sheet angle.

The most important aspect of life at sea is still food, and today the treat was stove top brownies. Once the baked goods were prized out the Omnia oven they made a tasty afternoon snack. It will be a surprise if the remaining brownie survives the night.

Other entertainment has included Ollie being introduced to (losing at) Beverbende and Daan being introduced to (losing at) chess. No love from the fishies today. The sky is pretty. Challenger is moving.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...