Doorgaan naar hoofdcontent

Week 1 oversteek Sint Helena naar de Azoren

Deze week staat tussen onze meeste spectaculaire weken uit ons leven. Niet dus…. Er is niet veel gebeurd, maar toch hebben we een hoogtepunt en twee dieptepunten. Laten we met het mindere beginnen om daarna goed af te sluiten.

Schavielen dat is een van de grote boosdoeners van het lange afstand varen. Als je een paar uurtjes gaat varen in Nederland kunnen lijnen ook schavielen, maar tijdens z'n lange tocht is het veel extremer. Op Zaterdag ochtend 16/08 rond de klok van 7 zat Jeroen heerlijk buiten een kopje koffie te drinken, totdat die een grote knal hoorde. We vaarde op dit moment met de genua 3 uitgeboomd aan bakbaard, genua 1 uitgeboomd aan stuurboord vliegend gehesen en met het derde rif in het groot zeil tegen het rollen. Genua 1 hadden we vliegend gehesen. Dat betekend dat die niet in de track van het rolreef systeem zit, daar zat de genua 3 in. Doordat het zeil niet in de track zit, beweegt het een stuk meer dan normaal en dat resulteerde in een grote knal en een zeil in het water. De val was door geschavield en dus viel het zeil zo in het water. Het vervelende is vooral dat we nu de val opnieuw moeten doorhalen door de mast en hiervoor moet een van ons de mast in. Gelukkig was dit bij de tweede poging gelijk gelukt en hadden we de val binnen no time weer zoals die hoort. We hebben het zeil weer vliegend gehesen, maar nu met een verloop stukje naar de spinakker val. Zo varen we ook met de spinakker.

Dit ging helaas ook niet goed. Zondag 17/08 hebben het zeil nog naar beneden gehaald om te checken op schaviel punten. Die konden we niet echt vinden en dus ging die weer omhoog. Helaas tijdens de middag van Maandag 18/08 was er weer een grote knal. Deze keer was het de spinakker val. Die kunnen we helaas niet maken nu, want om die door te halen moeten we helemaal naar boven in de mast. Dit kan alleen als we in een windstilte terecht komen. Misschien gebeurt dat wel in de doldrums, waar we steeds dichterbij aan het komen zijn. Voor nu varen we nog alleen met de genua 3 en het grootzeil met het tweede rif erin.

Dan het hoogtepuntje. We hebben weer een vis gevangen. De laatste vis is nogal een tijd geleden. Namelijk in Fiji. Dat is bijna een jaar geleden alweer. We vingen op Maandag 18/08 een mooi Wagyu van ongeveer 50cm. Zeker genoeg voor twee avondmaaltijden. Dezelfde dag hebben we de vis gestoomd met een marinade van knoflook, peper, olijf olie en citroensap. Dit serveerde we met verse bloemkool en zelf gemaakte gebakken aardappeltjes. Over het eten mogen we dus niet klagen. Jeroen heeft al een aantal broden gebakken en Daan kookt elke avond. Het lekkerste was een in de oven gebakken tonijn pasta.

Dan nog even de cijfers van de eerste week:

Afstand te gaan naar de Azoren bij vertrek Sint Helena: 3717nm
Gevaren afstand: 721nm
Gemiddelde snelheid: 4,2 knopen
Dag record: 120nm
Afstand te gaan: 3024nm

Jeroen & Daan

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...