Doorgaan naar hoofdcontent

Daan in Australie - Liften

17/10/2024

Anders doen dan de rest. Dat is wat ik graag wou doen. Nu was ik er al snel achter dat alle backpackers reizen met de zo genoemde Greyhound bus. Dit is een bedrijf die pakketten aan bied voor een week, maand of meer om zo ongelimiteerd gebruik te kunnen maken van de bus. Nou kom je hier alleen maar buitenlanders tegen (geen Aussies) en daar wil ik verandering in brengen. Zo doende heb ik ervoor gekozen om te hitchhiken ook wel liften genoemd. Dit scheelt me veel geld, maar ook zal ik waarschijnlijk meer lokale mensen tegen komen om zo meer van het land te weten te komen. 


Vrienden van mij vertrokken met de Greyhounds bus van Townsville naar Airlie beach z’n 8 uur verder naar het zuiden. De bus vertrok om 11:00. Op dit moment nam ik afscheid van hem. Niet voor lang, want mijn doel is om vandaag ook in Airlie beach aan te komen. Wel ging ik er open in  want precies wist ik niet waar ik zou uitkomen. Ik heb alle noodzakelijk heden om ergens langs de weg voor een langere tijd te kunnen blijven. Genoeg zonnebrand, voldoende water, eten die ik kan maken met mijn kook toestelletje, volle powerbank en ook een toiletrol. Toen ik afscheid had genomen nam ik die tijd om een plan te maken waar ik het beste kon gaan liften. Ik besloot een bus te nemen naar de rand van de stad waar een weg loopt die naar het zuiden gaat. De bus koste me weer 25 cent. Daar ga ik nog is een keer arm van worden. Mijn geluk met liften is dat er eigenlijk maar een weg is die naar het zuiden gaat namelijk de A1 die gaat helemaal van Cairns naar Melbourne en misschien  ook wel verder, maar dat durf ik niet te zeggen. Ik stapte bij een tankstation uit om vervolgens naar binnen te lopen om een groot stuk karton te vragen. Watervaste stiften had ik al gekocht zo schreef ik in het groot op SOUTH. Na 10 min stopte de eerste auto die mij ongeveer 2 uurtjes heeft mee genomen richting het zuiden. Hij zetten mij af langs dezelfde weg de A1. Maar de weg liep hier door een dorpje en iedereen die dus op de snelweg reed kwam hier langs maar dan met 50km per uur. Perfect om te liften dus. Tot mijn verbazing kwam de Greyhounds bus langs rijden. grappig zeg ik liep dus al voor op de bus. 3 minuten later stopten een aardige meneer die mij wel weer een stukje wou meenemen. 


De meneer gaf aan dat hij nog een vriendin ergens moest ophalen. Hij deed er een beetje geheimzinnig over. Later bleek dat zijn vriendin voor het ruimtevaart bedrijf van Australië werkt. Dit is strikt geheim en niemand mag op dit terrein komen. Het terrein is alleen zo groot dat je niet even naar de poort loopt  dus besloot de lieve meneer om een risico te nemen. Hij vertelde mij dat  ik maar gewoon moest zeggen dat ik hier werk. Als ze wat zouden vragen. Eenmaal aangekomen bij de security bleken ze helemaal niks te vragen en ons zo door te laten rijden. Ze kenden het kenteken van de auto en dus namen ze aan dat het allemaal wel goed zat. Nou ben ik natuurlijk geen Russische super spion dus hoeven ze ook niet bang te zijn dat ik informatie lek. Echter heb ik eigenlijk ook helemaal niks gezien op een gebouw na. Wel heb ik het testen van de raket gehoord. Het blijkt dus dat de Australische ruimte vaart een nieuwe vorm van benzine heeft ontwikkeld die beter is voor het klimaat. Dit vergt natuurlijk veel testen, om het uiteindelijk te gebruiken voor de raket die naar de ruimte gaat. Ze gaf aan dat ze over een paar maanden de eerste test vlucht gaan maken, maar we hier niet teveel van moeten verwachten, want ze achten de kans groot dat de raket ontploft. 


Dit lieve stel zetten mij af bij een tankstation net na Bowen. Je raad het nooit maar dit is precies de plek waar de Greyhounds bus een stop aan het houden was. Die waren hier net aangekomen en blijven hier een half uur om de benen te strekken en van chauffeur te wisselen. Ik vroeg nog snel aan de chauffeur of die mijn mee wou nemen, maar dan moest ik toch echt betalen. Dat ging ik dus echt niet doen, want het liften ging fantastisch tot nu toe. ik besloot terug naar de weg te lopen waar mijn vrienden ook stonden. Ik was 2 minuten met hun aan het praten toen er uit het niets een auto stopten zonder dat ik aan het liften was. De meneer dacht die zullen vast een lift nodig hebben. Iedereen was stom verbaast dat het zo makkelijk ging. Uiteindelijk ben ik 1,5 uur eerder aangekomen dan de Greyhounds bus. Wat mooi is dat. Het was allemaal gratis en het is ook nog eens sneller plus ik ben met alleen maar lokale mensen wezen reizen.


Daan





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...