Doorgaan naar hoofdcontent

Daan in Australie - Liften

17/10/2024

Anders doen dan de rest. Dat is wat ik graag wou doen. Nu was ik er al snel achter dat alle backpackers reizen met de zo genoemde Greyhound bus. Dit is een bedrijf die pakketten aan bied voor een week, maand of meer om zo ongelimiteerd gebruik te kunnen maken van de bus. Nou kom je hier alleen maar buitenlanders tegen (geen Aussies) en daar wil ik verandering in brengen. Zo doende heb ik ervoor gekozen om te hitchhiken ook wel liften genoemd. Dit scheelt me veel geld, maar ook zal ik waarschijnlijk meer lokale mensen tegen komen om zo meer van het land te weten te komen. 


Vrienden van mij vertrokken met de Greyhounds bus van Townsville naar Airlie beach z’n 8 uur verder naar het zuiden. De bus vertrok om 11:00. Op dit moment nam ik afscheid van hem. Niet voor lang, want mijn doel is om vandaag ook in Airlie beach aan te komen. Wel ging ik er open in  want precies wist ik niet waar ik zou uitkomen. Ik heb alle noodzakelijk heden om ergens langs de weg voor een langere tijd te kunnen blijven. Genoeg zonnebrand, voldoende water, eten die ik kan maken met mijn kook toestelletje, volle powerbank en ook een toiletrol. Toen ik afscheid had genomen nam ik die tijd om een plan te maken waar ik het beste kon gaan liften. Ik besloot een bus te nemen naar de rand van de stad waar een weg loopt die naar het zuiden gaat. De bus koste me weer 25 cent. Daar ga ik nog is een keer arm van worden. Mijn geluk met liften is dat er eigenlijk maar een weg is die naar het zuiden gaat namelijk de A1 die gaat helemaal van Cairns naar Melbourne en misschien  ook wel verder, maar dat durf ik niet te zeggen. Ik stapte bij een tankstation uit om vervolgens naar binnen te lopen om een groot stuk karton te vragen. Watervaste stiften had ik al gekocht zo schreef ik in het groot op SOUTH. Na 10 min stopte de eerste auto die mij ongeveer 2 uurtjes heeft mee genomen richting het zuiden. Hij zetten mij af langs dezelfde weg de A1. Maar de weg liep hier door een dorpje en iedereen die dus op de snelweg reed kwam hier langs maar dan met 50km per uur. Perfect om te liften dus. Tot mijn verbazing kwam de Greyhounds bus langs rijden. grappig zeg ik liep dus al voor op de bus. 3 minuten later stopten een aardige meneer die mij wel weer een stukje wou meenemen. 


De meneer gaf aan dat hij nog een vriendin ergens moest ophalen. Hij deed er een beetje geheimzinnig over. Later bleek dat zijn vriendin voor het ruimtevaart bedrijf van Australië werkt. Dit is strikt geheim en niemand mag op dit terrein komen. Het terrein is alleen zo groot dat je niet even naar de poort loopt  dus besloot de lieve meneer om een risico te nemen. Hij vertelde mij dat  ik maar gewoon moest zeggen dat ik hier werk. Als ze wat zouden vragen. Eenmaal aangekomen bij de security bleken ze helemaal niks te vragen en ons zo door te laten rijden. Ze kenden het kenteken van de auto en dus namen ze aan dat het allemaal wel goed zat. Nou ben ik natuurlijk geen Russische super spion dus hoeven ze ook niet bang te zijn dat ik informatie lek. Echter heb ik eigenlijk ook helemaal niks gezien op een gebouw na. Wel heb ik het testen van de raket gehoord. Het blijkt dus dat de Australische ruimte vaart een nieuwe vorm van benzine heeft ontwikkeld die beter is voor het klimaat. Dit vergt natuurlijk veel testen, om het uiteindelijk te gebruiken voor de raket die naar de ruimte gaat. Ze gaf aan dat ze over een paar maanden de eerste test vlucht gaan maken, maar we hier niet teveel van moeten verwachten, want ze achten de kans groot dat de raket ontploft. 


Dit lieve stel zetten mij af bij een tankstation net na Bowen. Je raad het nooit maar dit is precies de plek waar de Greyhounds bus een stop aan het houden was. Die waren hier net aangekomen en blijven hier een half uur om de benen te strekken en van chauffeur te wisselen. Ik vroeg nog snel aan de chauffeur of die mijn mee wou nemen, maar dan moest ik toch echt betalen. Dat ging ik dus echt niet doen, want het liften ging fantastisch tot nu toe. ik besloot terug naar de weg te lopen waar mijn vrienden ook stonden. Ik was 2 minuten met hun aan het praten toen er uit het niets een auto stopten zonder dat ik aan het liften was. De meneer dacht die zullen vast een lift nodig hebben. Iedereen was stom verbaast dat het zo makkelijk ging. Uiteindelijk ben ik 1,5 uur eerder aangekomen dan de Greyhounds bus. Wat mooi is dat. Het was allemaal gratis en het is ook nog eens sneller plus ik ben met alleen maar lokale mensen wezen reizen.


Daan





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

Zinken

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

SMS from 881652421437@msg.iridium.com

We zijn tijdens onze lange tochten bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Voor nood hebben we een baken die we kunnen activeren zodat de kustwacht weet wie en waar er in nood is. Medische nood is nog een uitdaging, de doktert zit hier niet bij de 3e grote golf rechts. Hiervoor hebben we een uitgebreide medische uitrusting aan boord. Van hecht spullen tot aan pleisters en van paracetamolle tot aan antibiotica. Nu hebben we wel knallers van boeken zoals: Daar waar geen doktor is, maar spreken met een doktor kan van levensbelang zijn. Vandaar onze satelliet telefoon. Hierdoor kregen we ook de mogelijkheid om te mailen. Geen dagelijkse updates van alle ellende in de wereld maar af en toe een update van het thuisfont en dankzij Esmee alles berecht het voetbal en de formule 1. Helaas is deze mail mogelijk sinds vandaag gestopt en kunnen we alleen nog maar mailen via de SMS. Kort en bondig, nog geeneens 1000 tekens. Daan & Jeroen