Onze dag begon rustig met een ontbijtje “thuis” in onze villa. Vers fruit gesneden (met liefde), yoghurt uit de koelkast en warme croissantjes en cappuccino’s gehaald bij het tentje om de hoek. Het soort ontbijt waar je je vingers bij aflikt en jezelf afvraagt of het leven altijd zo relaxed kan zijn. Maar ontspannen bleef het niet lang, want de activiteit van de dag stond voor de deur: quadrijden door de jungle!
Quadrijden is normaal gesproken niet goedkoop, maar gelukkig hadden we onze eigen kortingskoning, Daan, mee. Met stug onderhandelen regelde hij maar liefs 75% korting. Ja, je leest het goed. Hoe hij dat flikt, blijft een raadsel, maar wij zijn hem dankbaar.
Helaas moest Helma onze quad-expeditie aan zich voorbij laten gaan. De gevreesde Bali Belly had weer toegeslagen, en met een wc binnen handbereik voelde ze zich toch net iets veiliger. Geen quads voor haar dus, maar een comfortabele bank, een goed boek en een dekentje. Achteraf een prima keuze, want “veilig” en “quadrijden” gaan niet echt samen, zo bleek later...
Zoals gewoonlijk hadden we wat opstartproblemen. Ons gezelschap is niet bepaald van het vroege opstaan, maar dat gaf niks – de quads stonden geduldig te wachten. Het team werd ingedeeld:
- Esmee & waaghals Daan: een combinatie die al voor angstzweet, gegil en lichamelijk ongemak zorgde.
- Oma & Jeroen: de twee oudste, samen op pad. Het senioren team dus met alle ervaring een garantie voor avontuur.
- Thom solo: vrijheid blijheid, of in zijn geval: chaos.
Na een korte uitleg (lees: “hier is de gas- en remhendel, succes ermee”) vertrokken we dwars door de indrukwekkende jungle op een modderig parcours vol steile hellingen, diepe plassen en zelfs een waterval.
Het duurde niet lang voor de eerste quad het begaf. Thom spande de kroon door er drie! te slopen. De eerste gaf al op voordat hij goed en wel gestart was – de vooras lag meteen doormidden. Maar volgens Thom lag het natuurlijk niet aan hem. Dit zorgde er wel voor dat hij een van de eerste bochten niet kon halen en zo het parkour afreed.
Daan en Esmee hadden ook hun uitdagingen. Daan, met zijn “plank gas of niks”-mentaliteit, scheurde meerdere keren de verkeerde kant op. Esmee zat achterop, krijsend van angst terwijl ze zich vastklampte alsof haar leven ervan afhing. Ze eindigde bont en blauw, maar hé, dat maakt een goed verhaal, toch?
Oma en Jeroen kregen de prijs voor de meeste modder. Hun quad stopte meermaals midden in diepe plassen, en Daan en Thom maakten daar gretig gebruik van door vol gas langs te scheuren. Resultaat? Een moddergolf van epische proporties die oma en Jeroen letterlijk van hun nek tot billen in de blubber zette. Gelukkig kon oma erom lachen – zelfs met modder in haar oren.
Na een stevige douche ofwel een modderverwijderingsoperatie was het tijd voor ontspanning. We lunchten samen bij de villa en brachten de middag door bij het zwembad. Zelfs Helma, nog een beetje wiebelig van de Bali Belly, kon weer wat glimlachen.
‘s Avonds aten we bij Restoran Bebek Joni, een van onze favoriete plekjes. Helma ging zelfs mee en durfde de veiligheid van het toilet thuis even los te laten. Gelukkig was er in het restaurant ook een goed toilet. Zo genoten we allemaal weer volop van de heerlijke gerechten en het prachtige uitzicht.
Morgen staat een rustige dag op de planning. We verhuizen naar een nieuwe villa in Sanur, dicht bij de kust. Tijd om het strand te verkennen en, hopelijk, herstellen de dames snel van de blauwe billen en spierpijn. Alhoewel, gezien onze groep, zal het vast weer een dag vol onverwachte avonturen worden.
Daan & Jeroen
Reacties
Een reactie posten