Doorgaan naar hoofdcontent

Luxe voor een prikkie en schurende billen

 Vandaag deden we het rustig aan. De ochtend begon met een ontbijtje in ons huisje, want dat leek ons wel zo relaxed. Daan en Esmee haalden stokbrood, croissantjes, chocoladebroodjes en een hele lading beleg. Superlekker, maar damm, wat een prijzen! Voor de prijs van dit ontbijt kunnen we ook gewoon buiten de deur eten. Dus, les geleerd: vanaf morgen gaan we ons laten verwennen in een lokaal ontbijttentje.


Na het ontbijt stond onze luxetaxi klaar. Of nou ja, een privéchauffeur, want dat klinkt chiquer. Maar eigenlijk is het gewoon de goedkope optie. Voor €6 per uur reed hij ons overal naartoe. Geen gedoe met wachten op taxi’s en heel eerlijk: wie wil nou niet als een VIP rondrijden?


Eerste stop: de surfshop-outlet. Nou, dat “outlet” kunnen ze wel van het bord halen. Jeroen was hier jaren geleden en toen was het echt een koopjesparadijs. Nu is het gewoon een winkel met normale prijzen. Jammer, want we hadden gehoopt op een nieuwe garderobe voor een prikkie. Maar goed, we zoeken wel verder naar de echte deals.


Door naar de Dharmayana Tempel in Kuta. Deze tempel is echt een verborgen juweeltje, midden in de chaos van Kuta. Felle rode muren, versieringen om je vingers bij af te likken (of niet, want tempelregels), en een rustgevende vibe. Blijkbaar is de Dalai Lama hier ook ooit geweest, dus wij voelden ons meteen een beetje spiritueel. Of misschien was dat gewoon de honger.


Na de tempel ging het richting het strand. Maar niet voordat we even stopten bij de grote mall aan het strand van Kuta. Tijd voor lunch, wat drinken, en… een simkaart voor Thom. Terwijl hij zijn telefoon regelde, doken Jeroen en Esmee de winkels in op zoek naar goedkope schoenen. Spoiler: die vonden ze niet.


En toen: strandtijd! We huurden vier bedjes en twee surfplanken en gingen los in de golven. Nou ja, bijna iedereen. Thom hield het bij een schaduwplek en was ons persoonlijke publiek. Daan en Jeroen gingen de golven te lijf en kwamen na een uur terug, bedekt met een laag zand en zout. Net als Oma trouwens, die had ook goed met de branding gestoeid en het zand zat tot achter haar oren!! Voor Thom was dit ook de grootste reden om uit het water te blijven maar wij hadden de schurende billen er wel voor over.


Daan en Esmee renden nog even naar de winkels om korte broeken te scoren (met succes dit keer), terwijl de rest van ons aan de koffie zat. Daarna terug naar het huisje, een duik in het zwembad om ons van het zand te ontdoen, en opfrissen voor het diner.


’s Avonds aten we bij Warung Bamboo, met uitzicht op een prachtig rijstveld. De cocktails stroomden (oké, het was er maar 1, maar het is een begin), en we genoten van het heerlijke eten en elkaars gezelschap.


Morgen? Dan gaan we toerist uithangen bij een waterval waar we lekker kunnen zwemmen. Of misschien naar nog een tempel. Of allebei? in ieder geval met onze prive chauffeur! We zien wel hoe de dag loopt, Bali-stijl!


Daan & Jeroen 












Reacties

Populaire posts van deze blog

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

Zinken

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

SMS from 881652421437@msg.iridium.com

We zijn tijdens onze lange tochten bijna geheel afgesloten van de buitenwereld. Voor nood hebben we een baken die we kunnen activeren zodat de kustwacht weet wie en waar er in nood is. Medische nood is nog een uitdaging, de doktert zit hier niet bij de 3e grote golf rechts. Hiervoor hebben we een uitgebreide medische uitrusting aan boord. Van hecht spullen tot aan pleisters en van paracetamolle tot aan antibiotica. Nu hebben we wel knallers van boeken zoals: Daar waar geen doktor is, maar spreken met een doktor kan van levensbelang zijn. Vandaar onze satelliet telefoon. Hierdoor kregen we ook de mogelijkheid om te mailen. Geen dagelijkse updates van alle ellende in de wereld maar af en toe een update van het thuisfont en dankzij Esmee alles berecht het voetbal en de formule 1. Helaas is deze mail mogelijk sinds vandaag gestopt en kunnen we alleen nog maar mailen via de SMS. Kort en bondig, nog geeneens 1000 tekens. Daan & Jeroen