Doorgaan naar hoofdcontent

Luxe voor een prikkie en schurende billen

 Vandaag deden we het rustig aan. De ochtend begon met een ontbijtje in ons huisje, want dat leek ons wel zo relaxed. Daan en Esmee haalden stokbrood, croissantjes, chocoladebroodjes en een hele lading beleg. Superlekker, maar damm, wat een prijzen! Voor de prijs van dit ontbijt kunnen we ook gewoon buiten de deur eten. Dus, les geleerd: vanaf morgen gaan we ons laten verwennen in een lokaal ontbijttentje.


Na het ontbijt stond onze luxetaxi klaar. Of nou ja, een privéchauffeur, want dat klinkt chiquer. Maar eigenlijk is het gewoon de goedkope optie. Voor €6 per uur reed hij ons overal naartoe. Geen gedoe met wachten op taxi’s en heel eerlijk: wie wil nou niet als een VIP rondrijden?


Eerste stop: de surfshop-outlet. Nou, dat “outlet” kunnen ze wel van het bord halen. Jeroen was hier jaren geleden en toen was het echt een koopjesparadijs. Nu is het gewoon een winkel met normale prijzen. Jammer, want we hadden gehoopt op een nieuwe garderobe voor een prikkie. Maar goed, we zoeken wel verder naar de echte deals.


Door naar de Dharmayana Tempel in Kuta. Deze tempel is echt een verborgen juweeltje, midden in de chaos van Kuta. Felle rode muren, versieringen om je vingers bij af te likken (of niet, want tempelregels), en een rustgevende vibe. Blijkbaar is de Dalai Lama hier ook ooit geweest, dus wij voelden ons meteen een beetje spiritueel. Of misschien was dat gewoon de honger.


Na de tempel ging het richting het strand. Maar niet voordat we even stopten bij de grote mall aan het strand van Kuta. Tijd voor lunch, wat drinken, en… een simkaart voor Thom. Terwijl hij zijn telefoon regelde, doken Jeroen en Esmee de winkels in op zoek naar goedkope schoenen. Spoiler: die vonden ze niet.


En toen: strandtijd! We huurden vier bedjes en twee surfplanken en gingen los in de golven. Nou ja, bijna iedereen. Thom hield het bij een schaduwplek en was ons persoonlijke publiek. Daan en Jeroen gingen de golven te lijf en kwamen na een uur terug, bedekt met een laag zand en zout. Net als Oma trouwens, die had ook goed met de branding gestoeid en het zand zat tot achter haar oren!! Voor Thom was dit ook de grootste reden om uit het water te blijven maar wij hadden de schurende billen er wel voor over.


Daan en Esmee renden nog even naar de winkels om korte broeken te scoren (met succes dit keer), terwijl de rest van ons aan de koffie zat. Daarna terug naar het huisje, een duik in het zwembad om ons van het zand te ontdoen, en opfrissen voor het diner.


’s Avonds aten we bij Warung Bamboo, met uitzicht op een prachtig rijstveld. De cocktails stroomden (oké, het was er maar 1, maar het is een begin), en we genoten van het heerlijke eten en elkaars gezelschap.


Morgen? Dan gaan we toerist uithangen bij een waterval waar we lekker kunnen zwemmen. Of misschien naar nog een tempel. Of allebei? in ieder geval met onze prive chauffeur! We zien wel hoe de dag loopt, Bali-stijl!


Daan & Jeroen 












Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...