Doorgaan naar hoofdcontent

Krokodil gegeten

Het was tijd voor iets heel anders dan de gebruikelijke avonturen op het water: een dag op de Croc Bus. We hadden het geluk om mee te mogen op de laatste tour van het seizoen, en wat voor eentje! Onze gids Jake, vol enthousiasme en kennis, zorgde ervoor dat deze dag er een werd om nooit te vergeten.

Na een busrit van anderhalf uur kwamen we aan bij de rivier. De rit ging overigens sneller voorbijging dan verwacht doordat de chauffeur veel vertelde over Darwin en het noordelijke gedeelte van Australië. Hier ging het echte avontuur van start. Zodra de boot het water op ging, was het tijd voor het spektakel: de springende krokodillen. We werden goed gewaarschuwd en telkens herinnerd dat we echt geen ledematen buiten de boot mochten houden. De krokodillen kunnen echt hoog springen en zien ons ook gewoon als eten. 


Een van de absolute hoogtepunten van de dag was de ontmoeting met een gigantische krokodil van vijf meter lang. Dit indrukwekkende mannetje, al zo’n 50 jaar oud, had duidelijk een zwaar leven gehad. Toen hij voor ons op de rivierbank kroop, zagen we dat hij een hele voorpoot miste. Het gaf hem een bijna mythische uitstraling en liet ons nog meer respect voelen voor deze oeroude overlevers.


Onze gids Jake wist ons ondertussen te boeien met verhalen over krokodillen en hun gedrag. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, en we leerden een hoop terwijl we vol verwondering naar deze prehistorische dieren keken. Het is broedseizoen nu en we hadden de mazzel nog een baby krokodil te zien. Deze was bijna een voet lang en mooi geel van kleur. Wat bijzonder allemaal en vooral heel indrukwekkend. 


Op de terugweg maakte de chauffeur het feestje compleet. We stopten kort bij een bar, net lang genoeg om een halve liter bier naar binnen te werken – een hele fles rosé leek ons wat overdreven. 

We zagen onderweg ook nog wat indrukwekkende road trains, maar eerlijk is eerlijk, die waren inmiddels niet meer helemaal nieuw voor ons.


Voordat we terug naar de boot gingen, maakten we nog even kennis met de stad Darwin. Om de krokodillen-dag helemaal goed af te sluiten, aten we een heuse krokodillenburger. En die was verrassend lekker! Helaas regende het flink, waardoor we weinig van de stad hebben gezien, maar dat mocht de pret niet drukken.


Terug op de boot keken we voldaan terug op deze unieke dag.

Morgen is al weer de laatste dag van Annelies. De dag begint met een afspraak voor het controleren van ons Raymarine systeem. Het lijkt er op dat onze diepte/snelheidsmeter stuk is. maar voordat we een nieuw a 300 euro bestellen kijkt een mag van de watersportwinkel hier even naar. 

Hiervoor varen we even naar de tank steiger en kunnen we ook direct brandstof halen. daarna is het tas inpakken en even lekker chillen bij de zeilclub. 


Annelies & Jeroen 










Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...