Doorgaan naar hoofdcontent

Krokodil gegeten

Het was tijd voor iets heel anders dan de gebruikelijke avonturen op het water: een dag op de Croc Bus. We hadden het geluk om mee te mogen op de laatste tour van het seizoen, en wat voor eentje! Onze gids Jake, vol enthousiasme en kennis, zorgde ervoor dat deze dag er een werd om nooit te vergeten.

Na een busrit van anderhalf uur kwamen we aan bij de rivier. De rit ging overigens sneller voorbijging dan verwacht doordat de chauffeur veel vertelde over Darwin en het noordelijke gedeelte van Australië. Hier ging het echte avontuur van start. Zodra de boot het water op ging, was het tijd voor het spektakel: de springende krokodillen. We werden goed gewaarschuwd en telkens herinnerd dat we echt geen ledematen buiten de boot mochten houden. De krokodillen kunnen echt hoog springen en zien ons ook gewoon als eten. 


Een van de absolute hoogtepunten van de dag was de ontmoeting met een gigantische krokodil van vijf meter lang. Dit indrukwekkende mannetje, al zo’n 50 jaar oud, had duidelijk een zwaar leven gehad. Toen hij voor ons op de rivierbank kroop, zagen we dat hij een hele voorpoot miste. Het gaf hem een bijna mythische uitstraling en liet ons nog meer respect voelen voor deze oeroude overlevers.


Onze gids Jake wist ons ondertussen te boeien met verhalen over krokodillen en hun gedrag. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, en we leerden een hoop terwijl we vol verwondering naar deze prehistorische dieren keken. Het is broedseizoen nu en we hadden de mazzel nog een baby krokodil te zien. Deze was bijna een voet lang en mooi geel van kleur. Wat bijzonder allemaal en vooral heel indrukwekkend. 


Op de terugweg maakte de chauffeur het feestje compleet. We stopten kort bij een bar, net lang genoeg om een halve liter bier naar binnen te werken – een hele fles rosé leek ons wat overdreven. 

We zagen onderweg ook nog wat indrukwekkende road trains, maar eerlijk is eerlijk, die waren inmiddels niet meer helemaal nieuw voor ons.


Voordat we terug naar de boot gingen, maakten we nog even kennis met de stad Darwin. Om de krokodillen-dag helemaal goed af te sluiten, aten we een heuse krokodillenburger. En die was verrassend lekker! Helaas regende het flink, waardoor we weinig van de stad hebben gezien, maar dat mocht de pret niet drukken.


Terug op de boot keken we voldaan terug op deze unieke dag.

Morgen is al weer de laatste dag van Annelies. De dag begint met een afspraak voor het controleren van ons Raymarine systeem. Het lijkt er op dat onze diepte/snelheidsmeter stuk is. maar voordat we een nieuw a 300 euro bestellen kijkt een mag van de watersportwinkel hier even naar. 

Hiervoor varen we even naar de tank steiger en kunnen we ook direct brandstof halen. daarna is het tas inpakken en even lekker chillen bij de zeilclub. 


Annelies & Jeroen 










Reacties

Populaire posts van deze blog

Orkaan op komst!

We liggen nog steeds voor anker bij Terceira, terwijl Gabrielle inmiddels is uitgegroeid tot een heuse orkaan. Volgens het lokale nieuws haalt ze nu categorie 4, maar tegen de tijd dat ze hier in de nacht van donderdag op vrijdag langskomt, zou ze hopelijk afgezwakt zijn naar categorie 1. Dat klinkt iets wat geruststellend, maar omdat de orkaan nog een paar dagen weg is kan er veel veranderen. Voorlopig voorspellen ze nog steeds windstoten van zo’n 130 tot 150 km/u en golven tot tien meter. Niet bepaald het soort weer waarbij je gezellig buiten een kopje koffie drinkt. Het grote voordeel is dat deze baai aan de goede, beschutte kant van het eiland ligt. Iets minder is dat de marina helaas geen optie is. Hier wordt momenteel al druk gewerkt om meerdere boten te verplaatsen. De steigers zijn er niet al te best aan toe en zo hoopt de havenmeester op zo min mogelijk schade. Mooi balen dus. Er liggen eigenlijk twee keuzes voor ons. We kunnen ankeren aan de andere kant van de baai. Dat gaat ...

Zinken

Langzaam maar zeker zinkt elke boot, het is alleen de vraag hoe lang het duurt. Gelukkig is dit met een beetje onderhoud prima te voorkomen of in een meer stressvolle situatie verricht een zeeman met een emmer wonderen. Zoals jullie weten was het de afgelopen dagen nogal onstuimig. Het is nu relatief rustig en dat hebben we nodig na alle klappen die we hebben gemaakt. Alleen al die duizenden liters water die over de boot zijn gegooid hebben zich helaas toch op sommige plekken naar binnen weten te werken. Dus ja, we waren zinkende. Geen stress er werden hier geen wonderen verricht door een zeemanen met een emmers. Zo veel was het gelukkig niet. Er lag ongeveer een liter of 30 in de boot. Dit had zich mooi verzameld in de bilges. Dat was het probleem niet. Met een spons en een emmer is dat zo weer opgelost. De grote vraag was waar is het naar binnen gekomen? Het grote luik voorop de boot heeft het iets gelekt maar de bakskist bakboord achterop is de grote boosdoener. Hierdoor is het ...

Week 1 oversteek Sint Helena naar de Azoren

Deze week staat tussen onze meeste spectaculaire weken uit ons leven. Niet dus…. Er is niet veel gebeurd, maar toch hebben we een hoogtepunt en twee dieptepunten. Laten we met het mindere beginnen om daarna goed af te sluiten. Schavielen dat is een van de grote boosdoeners van het lange afstand varen. Als je een paar uurtjes gaat varen in Nederland kunnen lijnen ook schavielen, maar tijdens z'n lange tocht is het veel extremer. Op Zaterdag ochtend 16/08 rond de klok van 7 zat Jeroen heerlijk buiten een kopje koffie te drinken, totdat die een grote knal hoorde. We vaarde op dit moment met de genua 3 uitgeboomd aan bakbaard, genua 1 uitgeboomd aan stuurboord vliegend gehesen en met het derde rif in het groot zeil tegen het rollen. Genua 1 hadden we vliegend gehesen. Dat betekend dat die niet in de track van het rolreef systeem zit, daar zat de genua 3 in. Doordat het zeil niet in de track zit, beweegt het een stuk meer dan normaal en dat resulteerde in een grote knal en een zeil in h...