Doorgaan naar hoofdcontent

De oversteek gehaald!

De wind deed niet helemaal waar we op gehoopt hadden. Zo dus niet direct naar de hole in the wall maar een baai een paar mijl zuidelijker. Deze zullen we helemaal voor onszelf hebben, want het is hier echt nog een niemandsland. 


Na de lunch met vers gebakken brood kwamen we aan in de baai op Raragala Island. Als echter ontdekkingsreizigers deden we nog een rondje door de baai om te kijken waar we het beste konden liggen. We konden verbazingwekkend ver komen maar draaide met 10 cm onder de kiel toch maar om naar de beste ankerplaats van de baai. Redelijk dicht bij de mangrove, nog wat rotsen voor de boot die de golven breken maar voldoende wind voor een verkoelend briesje. vooral dat laatste is echt wel nodig 


Nu het belangrijkste van de overtocht:

386 Nm in 4 dagen en 3 uur. Dit geeft een gemiddelde snelheid van 3.9 knopen.

Het andere belangrijke: we konden de eerste nachtelijke overtocht van Annelies vieren! Drie maal raden? Natuurlijk met een borrelplankje. Die hadden we even moeten missen maar dat kan nu weer. Geen wacht vanavond voor een van ons.

We hebben het niet gek gemaakt want we waren beide best een beetje moe. Dus na het eten gingen we vroeg naar bed. 


Morgen varen we als we ons goed voelen door naar de hole in the wall. Dit is een nauwe doortocht waar het wel tot 12 knopen kan stromen! best indrukwekkend, maar met het juiste getij moet het wel heel mooi zijn. Opzoeken kunnen we het niet want internet hebben we nog steeds niet gevonden. Het is dus een lange radio stilte voor het thuisfront… 


Annelies & Jeroen 










Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...