Doorgaan naar hoofdcontent

de benen strekken in Garig Gunak Barlu National Park

het was vandaag tijd om een stukje te wandelen. Eindelijk de benen strekken, maar voor die tijd nog even een ontbijtje en daarna het bootje klaarmaken. De wind was bijna niet aanwezig en we hadden geen zin om het motortje op het bootje te zetten. Zo zat er maar 1 ding op, een stukje roeien. Annelies als princes achter op en ik aan het werk.

Geland op de kant liepen we naar het Black Point Ranger and Cultural Centre, midden in het prachtige Garig Gunak Barlu National Park. Dit afgelegen stukje natuur zit vol verrassingen en heeft een bijzondere geschiedenis. Het was wel helemaal uitgestoven en zo schreven we ons in op het white board bij de ingang en begonnen we aan de wandeling. 


Tijdens onze wandeling zagen we talloze vogels en verschillende wallaby’s die nieuwsgierig om zich heen keken. Annelies kreeg schrok erg, en kon een gil niet onderdrukken toen er plotseling iets door de bosjes schoot. Waarschijnlijk was het een windvarken dat duidelijk niet van ons gezelschap gediend was!


Iets verder op in het park liggen de restanten van een oude nederzetting. Hier konden we van alles over lezen in het culturele centrum. 

De Victoria Settlement, een oude Britse vestiging uit de 19e eeuw. Opgericht in 1838, was deze nederzetting bedoeld als een strategische militaire en handelsbasis om de noordelijke kusten van Australië te beschermen tegen buitenlandse invloeden. Het leven in de vesting bleek echter zwaar. Door ziektes, een tekort aan middelen en de geïsoleerde ligging werden de omstandigheden ondraaglijk. Na een gigantische orkaan die de hele nederzetting met de grond gelijk maakte, werd in 1849 de vesting verlaten.


Het was voor ons helaas te ver om deze vestiging te bezoeken omdat we gebruik wilde maken van de wind die toch iets op was komen zetten. Na het terug roeien en het opbergen van het bootje vertrokken we. Zo bracht de wind ons de van Diemen baai in. Wel tegen de stroming in maar dit hield in dat we gedurende de gehele nacht stroom mee zouden hebben. 


Morgen hopen we op Darwin aan te komen. Dit alleen als de wind een beetje mee zit. Er zit genoeg activiteit in de lucht want om ons heen zien we vele onweersbuien. 


Annelies & Jeroen 














Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...