De wind trok inderdaad aan. Zo konden we weer heellijk wat mijlen maken en als die blijft staan gaan we morgen net voor het donker aankomen. De nacht was uitdagend kwa wind. We hebben uren gedobberd en zo verloren we eigenlijk al de kans om morgen aan te komen. De hoop van het windje gedurende de dag was ook maar van korte duur. Morgen komen we niet aan, maar we zullen nog een dagje door dobberen.
Gelukkig is het naast de hoge temperaturen goed vol te houden op de boot. De zee gang is zo goed als afwezig en zolang we in de schaduw zitten is het goed te doen. We hebben zelfs het tafeletje in de kuip gezet zodat we lekker een film kunnen kijken. Marley onze trouwe oude blauwe tanden box deed het geluid. Zo leek het wel weer een heuse bioscoop.
We keken de film van het Australische meisje dat met haar boot Pink als jongste ooit non stop solo de wereld rond zeilde. Een leuke film, die lekker is aangedikt om er een mooi film van te maken. Dit neemt natuurlijk niks weg van de bizarre prestatie die Jessica Watson geleverd heeft.
Omdat het hier zo rustig is keken we tijdens ons avondmaal (kip kerrie) nog een documentaire. The Year Earth Changed. Een documentaire over het enige goede wat die gehele Covid-tijd heeft gebracht. Namelijk het bijzondere herstel van de natuur.
Zo geleden we weer de nacht in. Rustig zonder golven en lekker genieten van de vele sterren en een bijna volle maan.
Morgen moet de zee zo rustig zijn dat we lekker de spinnaker er bij zetten. hopelijk gaan we dan wel richting de 3 knopen ipv die 2 die we nu doen.
Annelies & Jeroen
Reacties
Een reactie posten