Doorgaan naar hoofdcontent

Slapen met een vliegende vis

De wind was tijdens de nacht een beetje afgenomen. Dus tijdens de nachtwissel om 06:00 besloten we het grootzeil te gijpen en de genua uit geboomt erbij te zetten. Het grootzeil stond nu aan bakboord en de genua 1 aan stuurboord. Volgens mij heet dit in de zeilers wereld het natte meisje. Vraag me niet waarom haha. Ze noemen het ook nog wel plat voor het lapje. Dat klinkt toch eigenlijk al een stuk logischer. Dit is wel de koers waar de boot het meest rolt. Heel veel mensen vinden dit erg vervelend, omdat bijvoorbeeld als je slaapt je niet zo goed vast kan zetten, omdat je letterlijk de bed uit rolt. Gelukkig hebben Jeroen en ik daar niet zoveel problemen mee. We hebben allebei drie kussens. Daar bouwen we een fort mee zodat we toch nog een beetje vast liggen.

Deze overtocht hebben we pas een brood gebakken en dit was een soda brood. Die zijn veel minder lekker dan een normaal brood. Jeroen onze brood verslaafde was het hier dus niet mee eens en maakten voor de lunch een rozijnenbrood. Wauw wat was die weer lekker zeg. Het is bijna te vergelijken met een krenten bol. Het heeft alleen een beetje boter nog een af en toe een plakje kaas. We hebben het nu toch over eten dus dan zal ik ook gelijk maar vertellen wat we voor het avond eten hebben gegeten. Terriyaki met sesamzaadjes en rijst. Lekker simpel. Wat wel lekker erbij was geweest een stukje verse tonijn. Helaas hebben we die vandaag niet gevangen. De hele vriezer ligt ook vol met eten dus eigenlijk hebben we ook niet echt ruimte om een visje te vangen. Dit hebben we dus ook pas een keer geprobeerd en dat was vandaag.

Rond hetzelfde tijdstip als gister avond tijdens Daan zijn wacht was er weer een 'prachtig' dier de ons kom gezelschap kwam brengen. Deze keer geen mega vogel met een span wijten van 2 meter, maar een vliegende vis met een span wijten van 30 cm. Bizander dat die vissen zulke grote vleugels hebben. De vis was uit het water gesprongen om vervolgens een stuk te vliegen en precies tegen het raampje bij Jeroen aan te knallen. Dit raampje stond open en dus was er bijna een grote catastrofe. Gelukkig voor Jeroen kwam de vis net tegen het raampje aan en niet 5 cm naar beneden. Dan was die namelijk precies bij hem naar binnen gevlogen. Ik kan de verzekeren dat wil je echt niet. De meeste vissen stinken, maar deze wind echt de competitie. Hij laat ook nog eens snel al zijn schubben los waardoor je, je bedden goed net zo goed weg kan gooien.

Gevaren afstand: 154nm
Gemiddelde snelheid: 6,4 knots
Afstand te gaan: 1019 nm

Jeroen & Daan

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...