Doorgaan naar hoofdcontent

verzopen Drone

De wekker klonk al veel te vroeg in het paradijs. 05:30 dat is toch geen tijd om wakker te worden… Jeroen draaide zich dan ook nog eens lekker om en de jongens verlieten om 06:00 de boot. Ze vlogen over een spiegel gladde atol naar het de verschillende bommies om deze te checken. Het was echt bijzonder mooi omdat er geen zuchtje wind stond en geen rimpeltje op het water.

Jeroen besloot nadat die wakker werd de drone te vliegen. Hele mooie beelden maar die eindigde in een catastrofe… De drone besloot om een meter van de boot te landen. Er was niks aan te doen, geen batterij dus landen maar. Zo verloren we onze ouwe trouwe drone in het zoute water. Er werd nog getracht om hem op te vangen maar helaas, dit was te laat. De drone heeft nog een zoetwater bad gehad maar toont geen tekenen van leven meer. Helaas pindakaas, dat zijn de risico's van vliegen boven water en dus geen mooie drone beelden meer.

De BBQ werd ook afgelast, de wind wakkerde namelijk aan uit een winder comfortabele richting. Hierdoor moesten we allemaal ons ankertje verplaatsen, anders zouden we aan de grond lopen.
Als alternatief voor de BBQ was er een lunch op de Ohana. Iedereen had uitgepakt en er was veel te veel lekker eten. Team Galileo had zelfs nog een taart gebakken met als reden ons geplande vertrek van morgen.
Het bleef lang gezellig maar hierna was het toch echt tijd om nog een beetje wat op te ruimen en om nog wat boodschappen te doen. Ollie en Eva gingen namelijk richting het dorp om daar nog wat inkopen te doen. Wat is een snelle dinghy dan toch handig.

Jade kwam even helpen op de Challenger. Dit kwam goed uit want zo was alles sneller opgeruimd dan verwacht er waren we goed op tijd voor sundowners op de Anila. een lekker wijntje, BaCo'tje en natuurlijk nog de overheerlijke kokos-rum cocktail toen Eva en Ollie terug waren.
We aten ook de restjes op van de lunch en natuurlijk nog wat taart. Hierna werd de game installatie opgezet, inclusief beamer en projector scherm.
Zo gingen we door tot na middernacht met het spel Bro-frorce op de Nintendo. natuurlijk ging dit gepaard met de nodige drankjes en bakken popcorn.

morgen is het toch echt tijd voor ons om Makemo te verlaten en naar Tahiti te zeilen. Wat zal al deze gezelligheid dan toch gemist worden. Vooral Eva, Rik, Jade en Lara van de Ohana. Daar trekken we nu al meer dan 10 weken mee op en is toch wel een grote familie geworden. Gelukkig doen we morgen nog 1 keer samen lunchen met zijn allen.

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...