Doorgaan naar hoofdcontent

onderweg naar Makemo


We zijn vandaag vertrokken richting makemo. Maar niet voordat er eerst nog 1 aller aller laatste keer samen geluncht werd. Samen met de Enki, de Anila en de Ohana aten we lunch op de Anila.


De ochtend ging wel iets minder goed als verwacht. Tijdens het wisselen van het voorzeil scheurde een stuk van het voorlijk kapot en met het bakken van het brood ging het ook alles behalve goed… gelukkig wel iets gerezen maar het viel wel onder een flat bread. En dat was niet eens de bedoeling. 

Gelukkig hebben we een naaimachine en was het zeil zo weer gerepareerd en smaakte het brood er niet minder om. 

Daarnaast maakte Ollie nog wat vis en hadden de rest van de boten ook heerlijke broden/soep/eiersalade en nog meer lekkers gemaakt. 


Na de lunch was het dan toch echt tijd om te gaan. Het bootje werd opgeruimd en daarna waren we echt klaar om te gaan. Het anker werd uit het zand getrokken en er werd nog 1 keer goed gezwaaid naar de Anila en de Enki. Misschien zien we die nog wel weer op een ander eiland.


De pas was niet heel bijzonder, nog geen 3 knopen uitgaande stroom. Hierna gingen de zeilen omhoog en vaarde in de richting van de ondergaande zon. 

Er was voldoende wind, dubbel gereefd grootzeil en de genua 3. 

Onze tactiek: met daglicht bij een van de omliggende eilanden om daar nog te kunnen snorkelen. In dit geval Hikueru en vanaf daar bekijken wel weer. 


Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...