Doorgaan naar hoofdcontent

30 knopen & veel Bommies



 We werden wakker met 20 knopen wind, direct uit de richting waar we heen willen. Niet ideaal, maar de Challenger vaart goed hoog aan de wind dus deze tocht van maar 10 mijl is makkelijk te doen in de ochtend. Navigeren in de baai is ook best een ding, want er zijn heel veel kleine stukken koraal die van 20 meter diep tot net op het oppervlak komen. Deze stukken koraal heten bommies. Sommige van deze stukken koraal zijn maar een meter breed en kunnen snel over het hoofd gezien worden. Hier tegen aan varen betekend hoogst waarschijnlijk einde reis. Gelukkig hebben we tegenwoordig allemaal moderen hulpmiddelen. Voor de tochten in en rond de atollen zijn de satelliet foto’s de grootste uitkomst. Hier kunnen de stukken koraal goed gezien worden en deze gaan als overlay over de digitale zeekaarten.


De boot werd klaar gemaakt en het anker werd eruit getrokken. 

De Ohana bleef nog een nachtjes liggen. Opkruizen zagen ze niet helemaal zitten en morgen schijnt de wind wat gunstiger te zijn. 

Nadat we de zeilen hadden gehesen kwam er een bui over. Niet heel veel extra wind, dus we waren blij met het 2e rif en onze Gunua 3. Op de horizon werd het echter donkerder en donkerder. 


De 2e bui maakte onze tocht door het atol erg uitdagend. De wind trok aan naar tot over de 30 knopen. We moesten zelf een 3e rif in het grootzeil zetten. Natuurlijk besloten de extra zeillatten, die sinds Curacao netjes in het gangboord liggen, precies op dit moment een ontsnappingspoging te doen. Gelukkig werd dit opgemerkt en werden de latten naar binnen gegooid.


Nog geen 5 minuten hierna sloegen onze harten 1 of misschien wel 2 slagen over. Er was een gigantische klap en de hele boot trilde… Dit werd gevolgd door heel hard klapperen. Het was gelukkig maar de schoot van de genua die dwars over midden brak. 

Dit werd snel opgelost en zo konden we weer door.


Het zoeken naar de beste ankerplek aan deze kant van de baai was best een ding. Het zicht in het water was niet heel goed en er stonden nog best wat golven. De wind zou ook nog eens gaan draaien dus we hadden best wat eisen voor de ankerplek. het laatste stuk op de motor kropen we tussen de bommies door totdat we tevreden waren met de ankerplek. 


Na deze iets wat heftige tocht hebben wat aan de late kant geluncht en hebben daarna lekker film gekeken. Het regende de hele middag en avond. 

Morgen gaan we hier op ontdekkingstocht vanaf de boot zie het er veelbelovend uit.


Daan, Ollie & Jeroen 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...