Doorgaan naar hoofdcontent

Suiker bom

Het was een heerlijk rustige nacht. Geen grote veranderingen in de wind, maar een redelijk constant windje rond de 15 knopen. De Challenger liep lekker door met dubbel gereefd grootzeil en Genua 3. In de ochtend zakte de wind wat weg. Prima om een brood te bakken. Helaas is een brood niet 1 2 3 gemaakt. Hiernaast moest het ook nog eens een suikerbrood worden. Je raad het al, op het moment dat het suiker door het deeg moest, wakkerde wind wind aan naar 26 knopen. De Challenger helde over en stoof vooruit. In de bakkerij vloog de suiker Jeroen om de oren. Het was deze ochtend een goede beslissing geweest om het zeil niet groter te maken en gewoon dubbel gereefd te laten zitten.

Het suikerbrood werd in elkaar gevouwen. Jammer dat dit niet helemaal lukte, het deeg bleef door de suiker niet goed aan elkaar plakken. Zo goed en kwaad als het ging werd het brood in de vorm gestopt om te laten rijzen. Hierdoor vouwde het brood zich gedeeltelijk open en stroomde de suiker weg de bakvorm in. Het suiker had namelijk vocht onttrokken uit het brood en was nu suikerwater geworden. De bakker had grote twijfels of dit ooit nog goed zou komen. Het bakken leek ook meer op koken. Het suikerwater zat overal rond het brood en kookte. hierdoor verdampte het water, en bleef alleen het suiker over. Jammer dat dit in dan weer in karamel veranderde. Hierdoor zat het brood zo vast als een huis en kwam deze na een intense strijd pas uit de bakvorm.
iets wat verbaast leek het brood redelik gelukt. Met een beetje fantasie had het zelfs wat weg van een suikerbrood zoals we dat bij de bakker halen. Er zat nog wel een kilo suiker in de bakvorm, maar dat was een probleem voor later.
Helaas was de smaak niet helmaal zo als verwacht, wel erg lekker maar vooral suiker met brood ipv suikerbrood. Gedeeltes van het boord leken wel op suikerbrood, dus er zit potentie in. We zullen maar eens een recept opzoeken als we weer internet hebben.
We hebben wel het hele boord op gegeten, zeker een halve kilo suiker met brood… verstandig? Nee maar lekker was het wel. Zeker met een beetje boter.

Daan en Ollie deden 's middags spelletjes tegen elkaar. Er werd voetbal op de Nintendo gespeeld en geschaakt. Daan won het voetbal maar verloor dit keer met schaken. Jeroen heeft nog heerlijk even geslapen, kwam vast door de suiker dip.

De cijfers voor vandaag:
Dag afstand: 149 Nm
Gemiddelde snelheid:
Afstand te gaan:

owja, het luik voor lekt bijna niet meer, een paar druppels nog maar. Dat scheelt een boel ellende. Maar we hebben nog wel wat te zout weg te poetsen…
Morgen hebben we niks geks op planning staan. Het schijnt dat de wind wat aantrekt, maar dat kunnen we hebben met de zeilvoering van nu.


Ollie's Engels Corner
Due to a much needed night rest no Ollie's Engels Corner in this post.


Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...