Doorgaan naar hoofdcontent

Geen wind

Helaas is de wind afgelopen nacht en ochtend helemaal weg gezakt. In de ochtend stond er nog maar 6 knopen wind. We hadden meer zeil nodig dus hebben we de Halfwinder erop gezet. Zo wisten we nog 4 knopen bootsnelheid er uit te persen. Het jammere is dat de zeilen klappen op de deining, om gek van te worden.
De 4 knopen was net niet genoeg om voor het donker aan te komen. In de middag zakte de wind nog verder weg. Daarmee ook de illusie om vandaag nog aan te komen. Om het klappen van het grootzeil te verminderen zette we het 3e rif erin. Zo hielden we een klein beetje stabiliteit van het grootzeil over om het rollen tegen te gaan.

Net voor de lunch was het feest! Land in zicht!! Na de lunch met een vers noten en rozijnen brood, dat dit keer niet helemaal paars was, hebben we de sok van de halfwinder naar beneden getrokken. De boot verminderde snelheid tot 1 knoop en het was tijd om te zwemmen.
Een lange lijn met een vender was het startpunt van de zwem competitie. Een rondje boot. Jeroen was veruit de snelste, Ollie en Daan zaten wat dichter bij elkaar. Ollie was 2e en Daan 3e. Daan heeft nog wel een rondje vals gespeeld, met snorkel was hij wel sneller als Ollie zonder snorkel.

De spelletjes werden ook weer gespeeld. 2 potjes schaken, Daan en Ollie beide gewonnen. Fifa werd natuurlijk door Daan gewonnen. Gisteren had Ollie ook helemaal niet gewonen met fifa, dat was alleen verkeerd begrepen.

Daan heeft deze avond onze lichamen goed gesmeerd. Hij maakte zelf een soort van wraps, broodjes voor bij het avond eten. Deze werden in een ruimte hoeveelheid olie gebakken. Het resultaat; Gefrituurde deeg schijven, doordrenkt in ollie die ook nog eens niet helemaal gaar waren. Tja dit was helaas een misser, maar zo hadden we wat te lachen tijdens het eten. Zeker omdat Jeroen zich hardop af vroeg waarom Daan zo moeilijk deed. Er waren toch nog gewoon wraps…
Zo toverde Jeroen tot grote verbazing van Ollie en Daan een verpakking met wraps uit de la. Beide heren helemaal over de zeik, want ze hadden nu al 3 keer zelf wraps gemaakt. Jeroen was er van overtuigd geweest dat dit gewoon gedaan werd omdat het lekkerder is. De heren waren toch liever voor de makkelijke oplossing gegaan.

Tijdens de zonsondergang, met Golden Hour, hebben we de drone nog even de lucht in gooit. Altijd spannend zeker omdat de vlieg vaardigheden van Jeroen wat roestig waren. Toch zijn drone beelden al snel mooi. En inderdaad de Challenger onder alleen een halfwinder op de oceaan met Paaseiland op de horizon leverde prachtig plaatjes.
Het vangen van de drone ging wat beter met het vang touwtjes onder de drone. Toch blijft het altijd een stres moment. Alle stagen om tegen aan te vliegen
, het water rond de boot en de vingers in de buurt van de snel draaiende propellers. Daan en Ollie stonden beide klaar om hem te vangen. Ollie was dit keer de gelukkige en kon de drone zo uit de lucht pakken. Het ging goed maar We hebben nog wat te oefenen.

We varen nu met een minimaal puntje voorzeil uit. Zo dobberen we de laatste 20 mij naar Paaseiland.
Morgen na zonsopgang gaan we ankeren, en kijken we wat Rapa Nui voor ons in petto heeft.

De cijfers van 12:00
Dag afstand: 132 Nm
Gem. snelheid: 5.5 kn
Afstand te gaan: 47

Daan, Ollie & Jeroen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...