Doorgaan naar hoofdcontent

Op safari in Port Elizabeth

De eerste dag werden we gelijk uitgenodigd om s'avonds met Edward een typische braai te beleven. Samen met een gezin op een andere boot en een frans stel beleefden we een heerlijke ontspannen avond. Edward is al 25 jaar ranger. Hij boot ons allen aan om morgen op safari te gaan, omdat hij zelf ranger is kon hij dit voor een koopje aan ons aanbieden. We maakten een deal en ja hoor de volgende dag vertrokken we om 11:00 met ze allen naar Schotia. Dit is de naam van het private game reserve.

Jeroen en ik stapten bij het franse stel in. Het was ongeveer een uurtje rijden naar het begin van het park. Daar stapten we uit onze eigen auto's om vervolgens met ze allen in een vet gave safari jeep te stappen. Wat waren we enthousiast met ze allen en natuurlijk werden er veel grapjes gemaakt over wie het eerst op het menu stond van de leeuwen.

De eerste dag hebben we een middag safari gehad, een avondmaal (braai) en een avond safari. Eigenlijk hadden we bijna alle dieren de eerste dag al gezien. Olifanten, giraffen, zebra's, nijlpaarden, neushoorns en natuurlijk ook leeuwen. Het hoogte punt vandaag was in de avond safari. Het was pikke donker. We reden rustig door het park op zoek naar de leeuwen. Ja daar! ssssttttttt!!! Niet bewegen en geen geluid maken gaf Edward aan. Op ongeveer 4 meter van ons lagen 6 leeuwen. Iedereen verstijfde en zij braaf helemaal niks totdat! We een machtig geluid hoorde in de verte. Het was een olifant die op ons af kwam rennen. Shit wat nu? Edward reageerde snel en kalmeerde ons. Rustig maar! Olifanten haten leeuwen. Hij komt niet voor ons, maar voor de leeuwen. Edward had helemaal gelijk, want de olifant stormden richting de leeuwen. Die schrokken zich rot en maakten dat ze weg kwamen. Zo gaaf om te zien dat 1 olifant zo machtig is om een hele groep apex predators weg te jagen.

Hierna vertrokken we naar onze kampeer plek. Wauw wat is dit een gave plek zeg. Hier slapen alleen Jeroen en ik. Het was al laat, maar we besloten toch nog om een wijntje te drinken, want die hadden we cadeau gekregen. Helaas kwamen we er achter dat we geen kurkentrekker hadden. Jeroen kwam met het geniale idee om zijn gloednieuwe schoenen te gebruiken om de kurk eruit te slaan. 1x slaan 2x slaan 3x slaan. Heummm nee er gebeurt nog niks laten we is even met volle kracht slaan bedacht die zich. Daar ging die eene twee BAM! Hij slaat zo de hele fles kapot in ze schoen. We moesten allebei ontzettend hard lachen. Gelukkig was er nog een tweede fles en die kreeg Daan open doormiddel van een lepel. Zo hadden we toch nog een lekker wijntje bij het kamvuur als afsluiting van deze fantastische dag. Op naar nog een mooi avontuur morgen!

Jeroen & Daan

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thuis. Echt thuis...

Na drieënhalf jaar op zee was daar ineens dat moment: de haven van Zeewolde, de kade vol mensen en het geluid van applaus en gejuich dat over het water rolde. Wat een thuiskomst! Ruim 120 man stonden ons op te wachten; familie, vrienden, buren, bekenden van vroeger en zeilvrienden van onderweg. Er was muziek, vuurwerk, tranen en vooral: heel veel warmte. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. Eerlijk geven we toe dat we wel iets wat overprikkeld waren.  We willen iedereen die er was, en iedereen die op afstand heeft meegeleefd, enorm bedanken. Jullie waren er niet alleen bij de aankomst, maar eigenlijk de hele reis door. Via berichtjes, reacties en goede wensen. Soms gelezen op een eilandje midden in de Stille Oceaan, soms onder de skyline van een heuse metropool, maar altijd met veel plezier, omdat het een stukje van thuis mee aan boord bracht. En nu zijn we dus weer écht thuis. Dat klinkt simpel, maar eerlijk is eerlijk: het is best even wennen. Na jaren leven met de wind, ...

Challenger komt thuis!

  Na ruim 36.000 zeemijlen, 22 landen en een volledige rondje om de wereld, zeilt  Challenger  op zaterdag 25 oktober rond 14:00 uur Zeewolde weer binnen.  Wat ooit een plan was is nu een onvergetelijke ervaring. Drie jaar lang hebben we genoten, oceanen overgestoken, stormen uitgezeten, nieuwe vrienden gemaakt, onderdelen in de vreemdste uithoeken van de wereld opgescharreld en ontdekt dat er altijd nóg een schroefje los kan zitten. En nu… varen we de laatste mijlen naar huis. ⚓️ Het voelt dubbel: blij dat we bijna zijn, maar ook een beetje melancholisch dat dit hoofdstuk van onze wereldreis bijna voorbij is. Wees welkom en kom naar de haven van Zeewolde om ons welkom te heten, een hand te geven of gewoon even te zwaaien terwijl  Challenger  haar laatste meters van de wereldreis zeilt. 🗓 zaterdag 25 oktober 🕑 Rond 14:00 uur 📍 aanloophaven Zeewolde Een extra groot dankjewel aan iedereen die deze reis mogelijk maakte: Aan de mensen die onderdelen opstuurd...

Boot weer klaar om te zeilen & een boot tour

Het zeil zat weer op de giek, de latten erin, de reeflijnen vast en zo was dit klusje ook weer gedaan. Even hijsen zat er niet in. Hier was te veel wind voor.  In de supermarkt kochten we ons verse fruit en groenten. Daarnaast nog wat kleine aanvullingen voor de borrelplak en wat brood.  Na de lunch stond de ontdekking van red island op het programma. Annelies had hier namelijk meerdere bootjes die kant op zien gaan en zo waren we best nieuwsgierig wat hier te beleven is. We besloten dit pas einde middag te doen omdat het echt veel te warm was. Zo vlogen we einde middag in onze oude dinghy naar het eiland. Hier kwamen we helaas tot de conclusie dat landen met onze dinghy niet kon. Overal rotsen en door de mangrove misschien ook wel krokodillen. Zo bleven we lekker in het bootje en deden we onze tour vanuit het bootje. Zonder inspanning van deze bijzondere natuur genieten.. eigenlijk win win dus.  Het bijzonderste waren de giga termiet hopen voor de rest leek het eiland ni...